ΕΚΛΟΓΕΣ 2015- ΕΝΑΣ ΜΗΝΑΣ ΜΕΤΑ
Στις 25 του Γενάρη ο λαός γύρισε την πλάτη στις πολιτικές των ΔΝΤ,ΕΕ,ΕΚΤ που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, οι οποίες εξαθλίωσαν τον λαό, οδήγησαν σε αυτοκτονίες, λιποθυμίες σε σχολεία λόγω ασιτίας, διέλυσαν την τριτοβάθμια εκπαίδευση και έφεραν τα 2/3 του λαού κάτω από το όριο της φτώχειας. Μπροστά στην κατάσταση αυτή οι περισσότεροι στραφήκαν προς μία ψήφο σε <<αντιμνημονιακή>> τροχιά, ιδίως στον ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα με αριστερές καταβολές, ελπίζοντας προς μία ελάφρυνση της υπάρχουσας κατάστασης. Από την άλλη, άκρως θλιβερή, βεβαίως, η παρουσία της Χρυσής Αυγής ως τρίτο κόμμα, παρότι με πεσμένα τα ποσοστά. Δεν υπάρχει σήμερα η δικαιολογία περί άγνοιας. Πλέον όσοι στηρίζουν τους ναζιστές θα αντιμετωπίζονται ως τέτοιοι και θα μας βρίσκουν κάθε στιγμή απέναντι τους.
Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης με το οποίο κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές και αποτελεί προγραμματική του βάση δεν αποτυπώνει επουδενί τις πραγματικές ανάγκες της νεολαίας και των εργαζόμενων, απλά αποτελεί μία μικρή ελάφρυνση της υπάρχουσας ακραίας φτώχειας. Ακόμα όμως και αυτό το light πρόγραμμα βλέπουμε σήμερα ότι είναι ανεφάρμοστο μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια που επιβάλλει η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. των οποίων ακρογωνιαίος λίθος είναι οι πολιτικές λιτότητας και αφαίμαξης του λαού προκειμένου να βγεί το κεφάλαιο αλώβητο από την κρίση. Το γεγονός αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από την στάση που κρατάνε σήμερα στην διαπραγμάτευση τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. τα οποία εμμένουν στην λογική της φτωχοποίησης των λαών. Παρατηρούμε ότι δεν κάνουν βήμα πίσω όχι σε ένα πλαίσιο διαγραφής του επονείδιστου χρέους αλλά δεν δέχονται ούτε καν την ελάφρυνση κομματιών της κοινωνίας που έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα από την καπιταλιστική κρίση. Ερωτηματικά γεννιούνται αμέσως πως ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τα στραβά μάτια τόσο καιρό και συνεχίζει να μιλάει για μία Ε.Ε. των λαών αγνοώντας τις συνθήκες που περιγράφουν ένα πλαίσιο που ευνοεί μόνο το μεγάλο κεφάλαιο. Πέρα από την κατάσταση στα οικονομικά θέματα η κυβέρνηση συνεχίζει να εθελοτυφλεί και σε κοινωνικά ζητήματα που ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή της αριστεράς, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τα κολαστήρια κέντρα κράτησης των μεταναστών που οδήγησαν μόλις την προηγούμενη βδομάδα στην 3η συνεχόμενη αυτοκτονία στην Αμυγδαλέζα. Στο ίδιο μοτίβο κινήθηκε και η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ προτείνοντας για ΠτΔ ,αν έχουν τον θεό τους, τον Προκόπη Παυλόπουλο υπουργό εσωτερικών τον Δεκέμβρη του ‘08 και στέλεχος επί σειρά ετών της Ν.Δ.
Δυστυχώς η κυβέρνηση με το καλημέρα κιόλας επέλεξε τον δρόμο της υποταγής. Στο μέιλ Βαρουφάκη αναγνωρίζεται πλήρως το ληστρικό χρέος που έχει στις πλάτες του ο ελληνικός λαός και τονίζεται ότι δεν θα γίνει καμία μονομερή ενέργεια από την μεριά της κυβέρνησης. Χαώδης η διάσταση από τις εξαγγελίες περί διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους αυτού και άμεση αποκατάσταση των αδικιών. Άλλωστε, όπως τόνιζε το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ όσο βρίσκονταν στην αντιπολίτευση, μνημόνιο και δανειακή σύμβαση αποτελούν το ένα και το αυτό, διάκριση μεταξύ τους δεν υπάρχει. Όποιες φωνές προσπαθούν τώρα να μας πείσουν ότι είναι δύο διαφορετικά πράγματα, θα έπρεπε να γνωρίζουν την λατινική παροιμία scripta manent, verba volant και να μην γελοιοποιούνται.
Προφανώς και όλες αυτές οι πολιτικές εξελίξεις δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστη την κατάσταση στο Πανεπιστήμιο μιας και δεν αποτελεί μια ξεκομμένη οντότητα αλλά βρίσκεται σε άμεση αλληλεπίδραση με την κοινωνία. Μέχρι πρότινος, το φοιτητικό κίνημα αναμετρήθηκε με αντεκπαιδευτικούς νόμους που διέλυαν το δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο με μεταρρυθμίσεις τύπου ανώτατο όριο φοίτησης(ν+2), διαγραφές συμφοιτητών μας ,εντατικοποίηση των σπουδών, τέλος στην όποια φοιτητική μέριμνα(φοίτηση, στέγαση, μεταφορά),μεταρρυθμίσεις που συνοψίστηκαν στον νόμο Διαμαντοπούλου και ήρθαν να εφαρμοστούν με την εισαγωγή του οργανισμού. Οι εξαγγελίες του νέου υπουργού παιδείας για καμία διαγραφή φοιτητή, για κατάργηση των συμβουλίων ιδρύματος, αν και βαδίζουν προς μία θετική κατεύθυνση, δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση ελεημοσύνη μιας καλής αριστερής κυβέρνησης, όπως θέλουν κάποιοι να τα παρουσιάσουν, αλλά κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος το οποίο μέσα από αγώνες με συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις υπεραμύνθηκε τον δημόσιο δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστήμιο από την αβυσσαλέα επίθεση που του εξαπολύθηκε. Ανεξάρτητα από την όποια κυβέρνηση ο ρόλος του φοιτητικού κινήματος δεν αλλάζει ούτε επαναπροσδιορίζεται, αλλά παραμένει σταθερός και αμετάκλητος. Περνάει μέσα από την πάλη για παιδεία στα μέτρα των αναγκών μας και κινητοποίηση γύρω από ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα.
Ως ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ θεωρούμε ότι δεν υπάρχει στιγμή ούτε για εφησυχασμό ούτε για αδράνεια. Είναι ανάγκη να σπάσουμε την λογική της ανάθεσης που έχει καλλιεργηθεί τον προηγούμενο καιρό και να απαιτήσουμε συνθήκες σπουδών όχι μόνο αξιοπρεπείς αλλά και όπως τις οραματιζόμαστε. Δεν αναμένουμε ούτε δευτερόλεπτο για παραχωρήσεις τύπου <<θα>> που έχει υποσχεθεί η νέα κυβέρνηση. Πιστεύουμε ότι το φοιτητικό κίνημα πρέπει να επιβάλλει τα θέλω του όπως έχει κάνει στο παρελθόν μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Ήρθε η ώρα να ρίξουμε τον νόμο-έκτρωμα Διαμαντοπούλου που έχει διαλύσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση αφήνοντας τα ιδρύματα δίχως χρηματοδότηση, έρμαιο στα χέρια των επιχειρήσεων, όπως άλλωστε προβλέπουν και οι συνθήκες της Ε.Ε. που σχετίζονται με την παιδεία. Ένα πρώτο βήμα είναι η απομόνωση των γαλάζιων τσάτσων που λυμαίνονται τόσα χρόνια το πανεπιστήμιο, καλλιεργούν την απολιτικοποίηση του συλλόγου και μας βλέπουν ως κινούμενες ψήφους οι οποίες θα ενδώσουν με ένα-δύο κερασμένα ποτά και πού και πού τα γλυκά μάτια. Αυτοί που παρουσιάζονται ως πρώτη δύναμη δεν έχουν καταφέρει τίποτα απολύτως για το κάλο των φοιτητών , πάρα τις σχέσεις διαπλοκής που έχουν με ορισμένους καθηγητές και πρυτανικές αρχές, παρά μόνο να υποστηρίζουν τα αντεκεπαιδευτικά μέτρα που έφερναν για το πανεπιστήμιο οι ανέκαθεν κυβερνήσεις τους οι οποίες μας οδήγησαν σε αυτό το σημείο. Μέτρα που προβλέπουν μπάτσους μέσα στους χώρους του Πανεπιστημίου, ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ, δίδακτρα σε προπτυχιακά και μεταπτυχιακά, όλα θυσιασμένα στο βωμό του κέρδους.
Επειδή όμως όσοι συμμετέχουμε στο σχήμα της Παρανομίας δεν αποτελούμε ούτε εντεταλμένοι κόμματος ούτε έχουμε φυσικά το αλάθητο του Πάπα καλούμε όποιον φοιτητή και φοιτήτρια προβληματίζεται σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί αυτή την στιγμή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και στην κοινωνία να έλθει στο σχήμα που θα πραγματοποιηθεί Τετάρτη 4 Μαρτίου στον χώρο της Νέας Νομικής. Έτσι θα μπορέσουμε να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε πώς θα κινητοποιήσουμε τον σύλλογο το επόμενο διάστημα θέτοντας ως στόχο μια νέα γενική συνέλευση την ώρα και που το υπουργείο θα ανοίγει τον αποκαλούμενο δημόσιο διάλογο για την παιδεία με σκοπό να απαιτήσουμε την εφαρμογή μιας πολιτικής που θα προασπίζει το δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο. Μακριά από την είσοδο επιχειρήσεων και μπάτσων στις σχολές, μακριά από τιμωρητικές λογικές όπως οι διαγραφές συμφοιτητών μας και το ανώτατο όριο σπουδών, όπου επιδεινώνονται και από κομπλεξικούς καθηγητές που κόβουν σε κάθε εξέταση ποσοστά ανήκουστα(80% + των φοιτητών). Είναι σαφές βέβαια ότι αυτά επιτυγχάνονται μόνο μέσα από τον συλλογικό δρόμο, μέσα από τον δρόμο των γενικών συνελεύσεων, τον δρόμο της πάλης και της επιβολής των αναγκών μας.
