Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Πλαίσιο 19/10

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΕΝΩΤΙΚΟ – ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ-Ε.Α.Α.Κ  ΣΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ 19/10

          Πριν από ακριβώς ένα χρόνο, στις 4 Οκτώβρη του 2009, το ΠΑΣΟΚ ανακηρυσσόταν θριαμβευτής των εθνικών βουλευτικών εκλογών, «θερίζοντας» την απογοήτευση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που είχε «σπείρει» η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ με τις αντεργατικές πολιτικές που εφάρμοσε, και μοιράζοντας απλόχερα υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις πως η χώρα θα ξεπερνούσε όλα τα οικονομικά της προβλήματα με τρόπους και μέσα ανώδυνα για τους πολίτες. Τα «καύσιμα» αυτής της νίκης τα εξαργύρωσε μέσα στο χρόνο που πέρασε με το χειρότερο κύμα αντεργατικών μεταρρυθμίσεων που γνώρισε η χώρα μετά τη μεταπολίτευση, και την παράδοση της χώρας στο ΔΝΤ και την ΕΕ, πάντα με την στήριξη των εταίρων του, ΝΔ και ΛΑΟΣ.

ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ – ΜΝΗΜΟΝΙΟ – ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ

          Η παράδοση της χώρας στην τρόικα (ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ) πλασαρίστηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ως η μόνη “πατριωτική και υπεύθυνη” λύση για το ξεπέρασμα της κρίσης, την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους και τη μείωση του ελλείμματος. Στην ουσία όμως η κυβέρνηση, η ΕΕ, το ΔΝΤ και οι τραπεζίτες στόχευαν σε μια πολιτική λιτότητας που θέλει να διασώσει το κεφάλαιο από τη κρίση που το ίδιο δημιούργησε διαλύοντας κάθε εργασιακό και κοινωνικό κεκτημένο και καταδικάζοντας το λαό στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
        Για το λαό, το μενού περιλαμβάνει: περικοπές των μισθών και των συντάξεων, αύξηση της φορολογίας και του ΦΠΑ, διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης και υγείας, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, απολύσεις και αύξηση της ανεργίας, ιδιωτικοποιήσεις και  ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου.
        Από την άλλη, ανακοινώνεται νέα μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων από 24% σε 20%. Ο συγκεκριμένος συντελεστής έφτασε από το 40% το 2000, σε 20% το 2010, με διαρκείς μειώσεις από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, οδηγώντας δισεκατομμύρια ευρώ μακριά από τα δημόσια ταμεία. Συγκεκριμένα, το ποσό που θα εξοικονομούσε ένα επιπλέον 20% για ένα χρόνο, υπερκαλύπτει όλες τις δόσεις δανείων των ΕΕ-ΔΝΤ και τα ποσά που εξοικονομούνται από την αφαίμαξη των εργαζομένων με τα ως τώρα μέτρα.
       Η στρατηγική του ελληνικού και του διεθνούς κεφαλαίου είναι ξεκάθαρη: τα παίρνει από αυτούς που δεν έχουν τίποτα να δώσουν, εξαθλιώνοντας τα λαϊκά στρώματα, και τα δίνει σε εκείνους που έχουν τα πάντα. Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης, η αύξηση -αντί για μείωση, όπως μας έλεγαν- του ελλείμματος και η αναθεώρησή του προς τα πάνω από το διευθυντήριο των Βρυξελλών στρώνουν το έδαφος για νέο πακέτο σκληρών μέτρων και αποδεικνύουν ότι όσον αφορά το άμεσο -και έμμεσο -μέλλον, δεν υπάρχει καμία αυταπάτη για την έξοδο από αυτή την καταιγίδα προς όφελος των εργαζομένων και της νεολαίας.
       Όταν τα προσχήματα για έξοδο από την κρίση και μείωση του ελλείμματος αποτυγχάνουν, επιστρατεύεται η βία και η καταστολή. Το πρώτο στάδιο είναι η ιδεολογική καταστολή: λασπολογία από τα ΜΜΕ και την κυβέρνηση απέναντι σε κάθε κλάδο που αγωνίζεται ενάντια στο μνημόνιο. Το δεύτερο στάδιο είναι η φυσική καταστολή: ΜΑΤ μέσα στην Aκρόπολη, δακρυγόνα και ξυλοδαρμοί σε διαδηλώσεις φοιτητών και εργαζομένων, de facto κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ – ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟ

          Την ίδια ώρα, η υπουργός “παιδείας” Διαμαντοπούλου με τις εξαγγελίες της για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση προσπαθεί να συγκροτήσει το πανεπιστήμιο-επιχείρηση, με αφορμή το μνημόνιο. Η επίθεση στην ανώτατη εκπαίδευση είναι ολομέτωπη:
  1. Πτυχία χωρίς ενιαία επαγγελματικά δικαιώματα: Εξατομίκευση – Απαξίωση του πτυχίου.
    Το πτυχίο που μέχρι τώρα ήταν η μόνη προϋπόθεση για να δουλέψει ένας απόφοιτος-μελλοντικός εργαζόμενος μετατρέπεται σε ένα άθροισμα δεξιοτήτων – ατομικό φάκελο προσόντων που θα χτίζεται “δια βίου”. Πιο συγκεκριμένα, με την εισαγωγή των φοιτητών σε σχολές και όχι σε τμήματα, αφενός καταργείται η δυνατότητα του φοιτητή να επιλέγει ο ίδιος το αντικείμενο που τον ενδιαφέρει, καθώς θα φιλτράρεται στο προπαρασκευαστικό έτος και θα στέλνεται ανάλογα με τα κριτήρια που θέτει η κάθε σχολή σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Αφετέρου, καταργείται το πτυχίο όπως το ξέρουμε, καθώς δε θα υπάρχει συγκεκριμένο πρόγραμμα σπουδών, αφού ο κάθε φοιτητής θα καλείται να επιλέγει ευκαιριακά τα μαθήματα που θέλει να παρακολουθήσει. Δηλαδή το πτυχίο μετατρέπεται σε ένα φάκελο που θα περιλαμβάνει 1ετή, 2ετή και 3ετή «πτυχία», σεμινάρια και κάθε είδους πιστοποιητικά γνώσης (ECDL, LOWER κτλ.), εγκλωβίζοντας τους αποφοίτους σε ένα αέναο κυνήγι δεξιοτήτων για να μπορέσουν να βρουν μια δουλειά (δεν ονομάστηκε καθόλου τυχαία “δια βίου” το υπουργείο). Αναιρείται δηλαδή η δυνατότητα των αποφοίτων να διεκδικούν συλλογικά με βάση το πτυχίο τους και δημιουργείται μία πραγματικότητα στην οποία ο απόφοιτος αναγκάζεται να ακολουθεί έναν τελείως εξατομικευμένο δρόμο, τρώγοντας ο ένας τη σάρκα του άλλου για να κερδίζει τελικά ο εργοδότης.

  1. Ριζική περικοπή της χρηματοδότησης: Τέλος στη φοιτητική μέριμνα και τα συγγράμματα.
    Τα τελευταία απομεινάρια του δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης όπως περιγράφεται από το σύνταγμα θυσιάζονται στο βωμό του ιερού μνημονίου. Όχι μόνο δεν διευκολύνεται ο φοιτητής, αλλά αντίθετα περικόπτονται οι φοιτητικές παροχές αφού αφενός το κάθε ίδρυμα υποχρεώνεται να τις καλύπτει “αυτοτελώς” (και άρα αυτοβούλως…), αφετέρου καλείται ο καθένας να τις διεκδικεί πλέον ατομικά. Από τη μία το περίφημο πρόγραμμα Εύδοξος” προετοιμάζει το αποκλειστικά ηλεκτρονικό σύγγραμμα που ή θα σου βγουν τα μάτια ή θα το εκτυπώσεις μόνος σου, από την άλλη θεσπίζεται πλέον και το κουπόνι φοιτητή. Μια “επιδότηση” που θα ακολουθεί το φοιτητή ανάλογα με την απόδοσή του, για να καλύψει αυτονόητες ανάγκες όπως πάσο, δωρεάν σίτιση-στέγαση, συγγράμματα κτλ.·  επί της ουσίας, το πρώτο βήμα πριν τα δίδακτρα. 

  1. Εξωπανεπιστημιακές διοικήσεις: Κανένας λόγος των φοιτητών στη διοίκηση.
    Ενώ μέχρι τώρα υπήρχε στοιχειωδώς η δυνατότητα των φοιτητών να έχουν λόγο και σε όργανα του ιδρύματος όπως η σύγκλητος και οι συνελεύσεις τμημάτων, τώρα πια και με τη βούλα στο πανεπιστήμιο που υπάρχει για τους φοιτητές, οι φοιτητές δε θα έχουν κανένα λόγο. Αντίθετα, η διοίκηση μεταφέρεται σε εξω-πανεπιστημιακά στοιχεία - μια επιτροπή του υπουργείου Παιδείας και Ευρωπαίων συμβούλων αλλά και “μάνατζερ” - που θα “διασφαλίζουν” τη σωστή λειτουργία στο πλαίσιο της αγοράς. 

  1. Διάλυση της φοιτητικής καθημερινότητας:  διαγραφές φοιτητών – αναγκαστικές παρακολουθήσεις διαλέξεων - διαγωνίσματα – προαπαιτούμενα μαθήματα.
    Μια “τετάρτη λυκείου” δηλαδή και μάλιστα πολύ πιο εξαντλητική από την τρίτη αφού υπάρχει και η τιμωρία... της διαγραφής. Ένα πανεπιστήμιο που χάνει οποιονδήποτε κοινωνικό χαρακτήρα και λειτουργεί σαν εντατικό φροντιστήριο με φοιτητές – ρομπότ με κύρια έγνοια να βρούνε σημειώσεις και ασκήσεις και να κάτσουν πιο μπροστά στα έδρανα για να τους δει ο καθηγητής. Χαρακτηριστικές είναι άλλωστε οι “δεύτερες πανελλήνιες” που προμηνύει ο νέος τρόπος εισαγωγής. Συμπερασματικά, ο φοιτητής δε θα έχει χρόνο για τίποτα πέρα απ’ τις παρακολουθήσεις και το διάβασμα, ουσιαστικά δηλαδή θα είναι ένας εργαζόμενος πριν βγει στην εργασία.

  1. Καλλικράτης στην εκπαίδευση: Οικονομική αυτοτέλεια... με το ζόρι.
    Συγχώνευση, συνένωση, ακόμη και κατάργηση τμημάτων και όλα αυτά με άξονα την ανταποδοτική χρηματοδότηση. Άρα λοιπόν η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων θα εξαρτάται αποκλειστικά από τον ρυθμό προσαρμογής τους στο σύνολο των μεταρρυθμίσεων αλλιώς θα ακολουθήσουν το παράδειγμα των ιδρυμάτων που θα έχουν κλείσει πρώτα. Ήδη πήραμε την πρώτη γεύση απ’ το Παιδαγωγικό των Αθηνών που έβαλε λουκέτο. Κατά τα άλλα τα πανεπιστήμια αφήνονται μόνα τους να επιλέξουν πώς θα “αξιοποιούν” αυτά τα χρήματα…

  1. Αξιολόγηση:  Επιχειρηματικοποίηση του Πανεπιστημίου – σχολές πολλαπλών ταχυτήτων –- μείωση της χρηματοδότησης.
    Το εν λόγω νομοθέτημα προβλέπει μηχανισμούς αξιολόγησης του έργου των ΑΕΙ, εσωτερικής και εξωτερικής, από φορείς στους οποίους θα συμμετέχει μεταξύ άλλων και ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων, και συνακόλουθα με κριτήρια όπως η απασχολησιμότητα του αποφοίτου και η συμβολή του Πανεπιστημίου στην ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας, άρα στην κερδοφορία του κεφαλαίου. Αυτό συνεπάγεται πως τα σχεδόν ανύπαρκτα κονδύλια για την τριτοβάθμια εκπαίδευση όχι μόνο δεν πρόκειται ποτέ να αυξηθούν αρκετά ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες όλων των πανεπιστημίων, αλλά θα μοιράζονται ανάλογα με τα αποτελέσματα της Αξιολόγησης στα πανεπιστήμια εκείνα που πληρούν περισσότερο τα προαναφερθέντα κριτήρια. Έτσι διοχετεύεται το μεγαλύτερο μέρος των κονδυλίων στα πανεπιστήμια που ενδιαφέρουν περισσότερο το κεφάλαιο (π.χ. ΕΜΠ), καταδικάζοντας τα περιφερειακά πανεπιστήμια, καθώς και εκείνα με αντικείμενο με ανθρωπιστικές και νομικές επιστήμες, αφού αυτά δεν εξυπηρετούν άμεσα την ανάπτυξη, να υπολειτουργούν. Καθίσταται λοιπόν φανερό ότι δε χρειάζεται να ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια για να μπουν οι ιδιώτες στην Παιδεία αφού το (υπο)χρηματοδοτούμενο πανεπιστήμιο θα αναγκάζεται να στραφεί σε ιδιωτικούς οικονομικούς πόρους και άρα οι ιδιώτες θα αποκτήσουν λόγο για κάθε πλευρά της ακαδημαϊκής ζωής. Τέλος, με μεθόδους όπως αυτή της Αξιολόγησης εξαναγκάζουν τα πανεπιστήμια, προκειμένου να αξιολογηθούν θετικά, να μεταβάλουν το πρόγραμμα σπουδών με βάση τη γνώση που απαιτεί το κεφάλαιο να έχει ο πτυχιούχος – αυριανός εργαζόμενος, καθώς επίσης και να καθορίσουν το ερευνητικό τους έργο με μόνο κριτήριο την εμπορευσιμότητα.

 ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ
Εάν θέλουμε να υπάρξει μια ηχηρή απάντηση, το φοιτητικό κίνημα πρέπει να αρχίσει να «στήνεται» ήδη από τώρα με διαρκείς διαδικασίες Γενικών Συνελεύσεων, και να ετοιμάζεται για αυτή τη μάχη-ορόσημο.
Τα τελευταία χρόνια, το ίδιο το φοιτητικό κίνημα έχει αναδείξει το συλλογικό δρόμο πάλης, μέσα από τις γενικές συνελεύσεις και τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, την συμμετοχή όλων στις αποφάσεις. Για την ανατροπή αυτών των μεταρρυθμίσεων, η Ε.Α.Α.Κ. παλεύει για ένα φοιτητικό κίνημα που θα είναι διαρκείας, δηλαδή θα βρίσκει συνεχώς δρόμους κλιμάκωσης σε μορφές και περιεχόμενο, που δεν θα αφήνει ούτε μια μέρα να πάει χαμένη, που θα δίνει συνεχώς το παρόν μέσα από τις συλλογικές του διαδικασίες και τη μάχη για την συνεχώς ανώτερη συγκρότηση των αγώνων. Μιας μάχης τελικά του φοιτητικού κινήματος που θα συμβάλει ουσιαστικά στη συγκρότηση του μετώπου παιδείας-εργασίας, με σκοπό την “πολιτική περικύκλωση” της κυβέρνησης και της αναβαθμισμένης επίθεσης που διεξάγει σε εργαζομένους και νεολαία, μακριά από τις λογικές της διαχειριστικής αριστεράς ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ που πια ο  ρόλος τους περιορίζεται στην εκτόνωση και την ενσωμάτωση των αγώνων. Πρέπει να πάψει πια το φοιτητικό σώμα να παίζει ρόλο απλής αλληλεγγύης στον αγώνα του εργαζόμενου κόσμου, αλλά να αποτελέσει κομμάτι ενός μαχόμενου κοινωνικού υποκειμένου με απώτερο σκοπό την ουσιαστική οργανική σύνδεση φοιτητών και εργαζομένων γιατί πολύ απλά ο σημερινός φοιτητής αποτελεί και το μελλοντικό εργαζόμενο.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
·       Να αποσυρθεί το πολυνομοσχέδιο Διαμαντοπούλου για εκπαίδευση
·       Να καταργηθεί ο Νόμος-Πλαίσιο
·       Να ανατραπούν οι νόμοι για αξιολόγηση, Ι.Δ.Β.Ε., Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π., Κ.Ε.Σ.
·       Μία σχολή ανά γνωστικό αντικείμενο. Ένα ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό κλάδο με όλα τα εργασιακά- επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό, μοναδική προϋπόθεση για εύρεση δουλειάς.
·       Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, συγκοινωνίες για όλους. Αύξηση των δαπανών για όλες τις κοινωνικές ανάγκες.
·       Καμία κατάργηση του ασύλου. Διεύρυνση του ασύλου σε σχολεία κι εργασιακούς χώρους.
·       Ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση, δημόσια και δωρεάν για όλους.
·       Εκπαίδευση κι έρευνα για τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας κι όχι της κερδοφορίας. Έλεγχος από τις γενικές συνελεύσεις φοιτητών, καθηγητών κι εργαζομένων.
·       Να μην εφαρμοστεί ο αντιδραστικός Πρότυπος Εσωτερικός Κανονισμός, καμία ποινικοποίηση των αγώνων μας
 ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:
·       Απαγόρευση των απολύσεων. - Καμία σκέψη για άρση της μονιμότητας στο δημόσιο.
  • Καμία σκέψη για πάγωμα ή περικοπή μισθών.
·       Άμεση στάση πληρωμών και διαγραφή του ληστρικού χρέους. Το χρέος που δημιούργησε η άρχουσα τάξη και όχι οι εργαζόμενοι και οι φοιτητές έχει ήδη αποπληρωθεί και τώρα απλά καλούμαστε να πληρώσουμε τους τόκους.
·       Κρατικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο, χωρισμό εκκλησίας και κράτους και δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας, ως πηγές εσόδων.
·       Έξοδο από την ΕΕ, ΔΝΤ και ΟΝΕ.
·       Ανατροπή του Προγράμματος Σταθερότητας.
·       Να μην εφαρμοστούν  τα νέα μέτρα της κυβέρνησης.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ:
·       Κατάληψη της σχολής την Πέμπτη 21/10 και συμμετοχή με πορεία στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο
·       Νέα Γενική Συνέλευση την Τρίτη 26/10


ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ -
Ε.Α.Α.Κ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου