Η ΒΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑΣ ΤΗΣ ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ

    Σήμερα η ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ-ΕΑΑΚ και ανένταχτοι φοιτητές του Φ.Σ. Νομικής Κομοτηνής σταθήκαμε εμπόδιο στην καταστρατήγηση του Φ.Σ. με την κατάχρηση της αυτοδυναμίας που διαθέτει η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Επιδιώξαμε τη μη κλιμάκωση, αλλά η αδιαλλαξία της ΔΑΠ κατέστησε τη δράση μας το μόνο πρόσφορο και αναγκαίο μέσο για την αποτροπή της υπονόμευσης του Φοιτητικού Συλλόγου. Τόσο η ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ όσο και η ΑΝΟΚ (την οποία και επικροτούμε γι’ αυτό) αρνηθήκαμε να επιτρέψουμε στη ΔΑΠ να περάσει αυθαίρετα (χωρίς υπογραφη ή ψήφο από εμάς και την ΑΝΟΚ, έστω αρνητική) το ψήφισμα που αποτελεί ντροπή για τον Σύλλογο -και το οποίο και οι ίδιοι εν τέλει ανακάλεσαν. Όπως δηλώσαμε και με προηγούμενη ανακοίνωσή μας, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ συγκάλεσε Διοικητικό Συμβούλιο για το διορισμό εκπροσώπων των φοιτητών στα συλλογικά όργανα της Σχολής.

       Στο ΔΣ δηλώσαμε το αυτονόητο, ότι ο διορισμός τέτοιων «εκλεκτών» από τους ήδη υπάρχοντες «εκλεκτούς» δεν μπορεί να διασφαλίσει τα συμφέροντα των φοιτητών και καθιστά το Φοιτητικό Σύλλογο συνυπεύθυνο και χειροκροτητή των επερχόμενων εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων, που πρόκειται να φέρει η Κυβέρνηση σε συνεργασία με τη Διοίκηση του Πανεπιστημίου. Η ΔΑΠ, πάγια υποταγμένη στις επιταγές της Διοίκησης και διατηρώντας ως κύριο στόχο την κατάληψη θέσεων στα διοικητικά όργανα, δήλωσε ότι -ακριβώς λόγω της αυτοδυναμίας της- είναι απολύτως αρμόδια να εκπροσωπήσει τον Φ.Σ. οπουδήποτε και μόνη της (χωρίς καν την ΑΝΟΚ που αρνήθηκε επίσης να διορίσει εκπροσώπους) και ότι η διενέργηση Γενικής Συνέλευσης είναι παράνομη.

         Στην συνέχεια τους φέραμε αντιμέτωπους με το πιο καίριο ζήτημα: την απουσία νομιμοποίησης από το Φοιτητικό Σύλλογο και την αναρμοδιότητα του Διοικητικού Συμβουλίου να λάβει τέτοια απόφαση. Εξ’ αρχής έχουμε πάρει θέση ενάντια σε κάθε μορφή συνδιοίκησης και στον ίδιο το νόμο Γαβρόγλου. Σε κάθε περίπτωση το καθ’ ύλην αρμόδιο όργανο για τα ζητήματα που αφορούν το Πανεπιστήμιο είναι το Σώμα του Φοιτητικού Συλλόγου που και από το καταστατικό του ΦΣ ορίζεται ως το ανώτατο όργανό του, που αποφασίζει μέσω των Γενικών Συνέλευσεων. Ακόμα και σύμφωνα με το νόμο Γαβρόγλου (α.13 εδ.ε ν.4485/17) ο ορισμός των εκπροσώπων επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια του ΦΣ και απαιτεί την εκπεφρασμένη συμφωνία του, προπάντων του κυρίαρχου οργάνου του, δηλαδή του Σώματος. Στο ΦΣ Νομικής τέτοια συμφωνία δεν έχει διατυπωθεί ποτέ, οπως και στην πλειονότητα των Φοιτητικών Συλλόγων της χώρας, όπου εκπρόσωποι των φοιτητών για τη συνδιοίκηση δεν έχουν οριστεί. Δεν έχουν γίνει Γενικές Συνελέυσεις γι αυτό το θέμα, οπότε δεν υπάρχει νομιμοποίηση. Και σε αυτό η ΔΑΠ απάντησε πως παρά τα ανωτέρω, είναι αρμόδια λόγω αυτοδυναμίας.

    Πολύ περισσότερο, η ΔΑΠ στην προσπάθεια της βρήκε απέναντί της τον ίδιο το νόμο που επιχείρησε να εφαρμόσει και συνειδητά επέλεξε την καταδυνάστευσή του. Ο νόμος Γαβρόγλου ορίζει συγκεκριμένα: «Οι ανωτέρω εκπρόσωποι των φοιτητών εκλέγονται, μαζί με τους αναπληρωτές τους, για ετήσια θητεία από τους φοιτητές με δικαίωμα συμμετοχής, με άμεση, μυστική και καθολική ψηφοφορία από το σύνολο των φοιτητών της οικείας κατηγορίας του Ιδρύματος.» Απαιτούναι, επομένως, εκλογές που θα διενεργηθουν απο το Σώμα του ΦΣ, ειδικά για το ζήτημα των εκπροσώπων. Την ίδια στιγμή όμως η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ εφάρμοσε αυθαίρετα αυτό που που διακήρυξε στην προηγούμενη ανακοίνωσή της: « Πιστεύουμε ότι οι εκπρόσωποι των φοιτητών θα πρέπει να ορίζονται από το Διοικητικό Συμβούλιο και να συμμετέχουν στα όργανα της διοίκησης». Διορισμός των εκπροσώπων επομένως αντί εκλογής από τους φοιτητές και άρα καταδυνάστευση, προπάντων, του Φ.Σ. αλλά και του νόμου.

       Απέναντι σ’ ολα τα παραπάνω, η ΔΑΠ απάντησε με αδιαλλαξία, σαν να ήταν ο ΦΣ το «τσιφλίκι» της. Άλλη επιλογή δεν μας άφησαν για την υπεράσπιση του ΦΣ, των δικαιώματων, των συμφερόντων και των αναγκών των φοιτητών, από την παρακώλυση της διαδικασίας με τον τρόπο που το πράξαμε. Με τρόπο άμεσο, αποφασιστικό και ναι, απόλυτο, αλλά και ανάλογο της παράνομης και καταχρηστικής δράσης της ΔΑΠ απέναντι στο Σύλλογο και τους φοιτητές: Η ΔΑΠ αρνήθηκε να ανακαλέσει το επαίσχυντο ψήφισμα και προσπάθησε να το επικυρώσει απομονώνοντας τη Γραμματέα και τα πρακτικά από τους παρευρισκόμενους φοιτητές. Η ΑΝΟΚ αρνήθηκε να αποτρέψει αποτελεσματικά την αυθαιρεσία της ΔΑΠ και παρουσιάστηκε ως απολύτως αδύναμη μπροστά στην επίδειξη δύναμης της τελευταίας. Εμείς βάλαμε τα χέρια μας πάνω στα πρακτικά για να τους αποτρέψουμε και η ΔΑΠ προσπάθησε να μας απομακρύνει, τραβώντας τα χέρια από 2 κοπέλες της ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ-ΕΑΑΚ και μίας ανένταχτης φοιτήτριας. Στέλεχος της ΔΑΠ -ΝΔΦΚ επιχείρησε να απομακρύνει βίαια μέλος του σχήματος.

     Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ απείλησε να φέρει την αστυνομία μέσα στο Πανεπιστημιακό Άσυλο για να απωθήσει τους φοιτητές που αντιστέκονταν στις αυθαιρεσίες της. Αποκορύφωμα μετά την κατάθεση ενός παράνομου ψηφίσματος και την προσπάθεια παράνομης επικύρωσής του, ήταν η άρνηση να πάρει γραπτή θέση η ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ-ΕΑΑΚ στα πρακτικά (πράγμα που είναι αυτονόητο δικαίωμα κάθε δύναμης και μέλους του Φοιτητικού Συλλόγου). Έλυσαν με τραμπούκικους όρους το Διοικητικό Συμβούλιο και πήραν τα πρακτικά αποτρέποντας όποιον ήθελε να μιλήσει.

    Μολονότι η ΔΑΠ δήλωσε ότι δεν θα μας γνωστοποιήσει ξανά τη διενέργεια Διοικητικού Συμβουλίου και δεν θα δεχθεί την παρουσία μας σε Δ.Σ., εμείς θα βρισκόμαστε εκεί κάθε φορά για να υπερασπιστούμε τον Φοιτητικό Σύλλογο και το δικαίωμα έκφρασης κάθε μέλους του, από κάθε αυθαιρεσία επιτηδείων «υπεύθυνων δυνάμεων», όπως ακριβώς κάναμε και σήμερα. Δηλώνουμε επίσης ότι, καθώς έχουν ήδη προηγηθεί προκλήσεις προς μέλη του σχήματος μας σε δημόσιο χώρο και στο σημερινό Δ.Σ., καθιστούμε σαφές ότι η οποιαδήποτε μελλοντική πρόκληση θα προέρχεται από τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και θα απαντηθεί με ανάλογο τρόπο.

     Η ακροδεξιά των πανεπιστημίων που τραμπουκίζει, στερεί το δικαίωμα λόγου σε φοιτητές και δυνάμεις, έχει το θράσος να μιλά για κόκκινο φασισμό και να μας αποκαλεί φασίστες. Γελάνε οι μπράβοι που έφερε η ΔΑΠ σε ΓΣ Νομικής το 2013, το τσεκούρι του Βορίδη, οι «Κένταυροι» και οι «Rangers» της ΟΝΝΕΔ. Προπάντων, τρίζουν τα κόκκαλα του δολοφονημένου από την ΟΝΝΕΔ, Νίκου Τεμπονέρα.

      Το διοικητικό συμβούλιο που θα αποτελούσε ντροπή για τον Φοιτητικό Σύλλογο έσπασε. 

      Δεν θα αφήσουμε τον Φοιτητικό Σύλλογο στα χέρια τους.

      Όλη η εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις

ΑΝΤΙΟΔΗΓΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ 2017-2018

Εκεί που συνθήματα, ζωγραφιές και τραπεζάκια ξαναφυτρώνουν

Τις προηγούμενες μέρες η Νομική Κομοτηνής είχε την τιμητική της. ΜΜΕ Πανελλαδικής εμβέλειας αφιέρωσαν χρόνο, πρωτοσέλιδα και στήλες στο «καθαρό» πρόσωπο της σχολής. Μέσα στο κατακαλόκαιρο, τον Αύγουστο, Πρυτανεία και Κοσμητεία σε αγαστή συνεργασία με την ΑΝΟΚ(«Ανεξάρτητη» ΝΟμική Κομοτηνής) προέβησαν σε εργασίες ανακαίνισης οι οποίες περιελάμβαναν μεταξύ άλλων το ξήλωμα των πολιτικών χώρων των παρατάξεων.

Κατά τον ισχυρισμό των πρυτανικών αρχών και της Κοσμητείας οι ενέργειες αυτές εντάσσονται στην προσπάθεια εξωραϊσμού της εικόνας της Σχολής ούτως ώστε «να αποκτήσει ένα πρόσωπο που να ανταποκρίνεται στα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα»

 Τα «χαράς ευαγγέλια» από στελέχη της «ανεξάρτητης» ΑΝΟΚ που έσπευσαν στα ΜΜΕ να προπαγανδίσουν το θεάρεστο έργο και οι φωτογραφίες με φόντο το «νέο, σύγχρονο και ευρωπαϊκό» Πανεπιστήμιο φανερώνουν τη γυμνή αλήθεια για το πώς οραματίζονται από κοινού το πανεπιστήμιο αντιδραστικές δυνάμεις και Κοσμητεία.

Το πανεπιστήμιό τους

Πρώτα και κύρια, γίνεται πολύς λόγος για το ωραίο σαν άκουσμα «σύγχρονο πανεπιστήμιο διεθνών και ευρωπαϊκών προδιαγραφών» στα πρότυπα του οποίου επιδιώκει να βαδίσει και η Νομική Κομοτηνής.

1.Οι κινήσεις σε επίπεδο «εμφάνισης» μας προετοιμάζουν για ένα πανεπιστήμιο πλήρως απονεκρωμένο από πολιτικές διεργασίες και ζυμώσεις στο εσωτερικό του. Τα τραπεζάκια και το πολιτικό υλικό δεν προσεγγίζονται από μεριάς μας με όρους «φετίχ» αλλά συμβάλλουν στη συνδικαλιστική δράση.

Από αυτή την άποψη το «μάζεμα» των χώρων των δυνάμεων που παρεμβαίνουν στο Σύλλογο και η αποψίλωση του πολιτικού υλικού τους, που «προσβάλλει την αισθητική» κατά τα λεγόμενα της κοσμήτορος έρχεται να αναδείξει ότι το «σύγχρονο πανεπιστήμιο» που οραματίζονται βάλλει ευθέως κατά των συνδικαλιστικών ελευθεριών και της απρόσκοπτης πολιτικής έκφρασης.

Το «πανεπιστήμιο καθαρό από πολιτικές δυνάμεις» που θα βάζουν ανάχωμα στα νέα σχέδια φαντάζει ως το πρώτο βήμα για την εδραίωση του νέου μοντέλου που «θαυμάζουν» και στο εξωτερικό.

2.Η εμπειρία των άλλων χωρών έδειξε πως το όνειρο ΑΝΟΚ και λοιπών καλοθελητών (στην κατηγορία αυτή εντάσσεται και η ΔΑΠ καθώς τις ίδιες επιδιώξεις έχει) εν τέλει έγινε ο εφιάλτης για την μεγάλη πλειοψηφία της νεολαίας των ευρωπαϊκών χωρών και των ΗΠΑ, η οποία ειδικά εν μέσω κρίσης δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στην επιβολή διδάκτρων και στην ανυπαρξία μέριμνας. Χαρακτηριστικό είναι και το παράδειγμα των αποφοίτων Νομικής των "ευρωπαϊκών" πανεπιστημίων της Μεγάλης Βρετανίας όπου η μεγάλη πλειοψηφία δεν κατορθώνει ποτέ εν τέλει να ασκήσει το επάγγελμα που σπούδασε κάτω από το βάρος των ταξικών φραγμών (βλ φοιτητικά δάνεια δεκάδων χιλιάδων ευρών) και του αδυσώπητου ανταγωνισμού με αποτέλεσμα να καταλήγει σε κακοπληρωμένες σχέσεις παρα-νομικής απασχόλησης.

Συγκροτήθηκε με αυτό τον τρόπο ένα πανεπιστήμιο για λίγους και εκλεκτούς, εκείνο το κέντρο που θα αναλάβει την προετοιμασία της αυριανής επιστημονικής, οικονομικής, νομικής και πολιτικής ελίτ αφενός και την εξαγωγή ενός σαφώς μικρότερου σε σχέση με παλιότερα ποσοστού ακραία εξειδικευμένων και ημιμαθών εργαζομένων. Ένα πανεπιστήμιο απόλυτα προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις και τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, στείρα ακαδημαϊκό (αλλά και με αρκετή «ιδιωτική πρωτοβουλία» να παρεμβαίνει στο εσωτερικό του), με αποδυναμωμένα πτυχία, με σχολές τριετούς φοίτησης κατά τις επιταγές της ΕΕ, που  μετατρέπει τη γνώση σε εμπόρευμα και μαθαίνει τους φοιτητές να σκέφτονται επιχειρηματικά και ανταγωνιστικά. Αυτό το θα δίνει επί πληρωμή κατακερματισμένα πτυχία με αποκομμένα επαγγελματικά δικαιώματα και αποδεσμευμένα από την εργασιακή προοπτική, που εν τέλει θα λειτουργεί ως ένα βιομηχανικό κέντρο παραγωγής λειτουργικής και ακίνδυνης γνώσης.

Σε αυτά τα πλαίσια ο αυταρχισμός και η εντατικοποίηση και η παρεμπόδιση της συνδικαλιστικής δράσης είναι οι καλύτεροι εγγυητές του να μην χαλάσει αυτό το καλοκουρδισμένο ρολόι που μανιωδώς αντιδραστικές δυνάμεις και φορείς πασχίζουν να κατασκευάσουν.

Οι συνάδελφοι της ΑΝΟΚ αλλά και της ΔΑΠ μας λένε συνεχώς ότι πλέον οι "συλλογικές διεκδικήσεις" και η πολιτική μέσα στο Πανεπιστήμιο είναι κάτι παρωχημένο και πως ο καθένας από μας μέσα από τον σκληρό του κόπο θα καταφέρει να επιβιώσει.

Η ίδια η πραγματικότητα όμως που ήδη βιώνουν αυτή την στιγμή οι ασκούμενοι και νέοι δικηγόροι και σε λίγο καιρό θα βιώσουμε και εμείς τους διαψεύδει. Όσο και να διαβάσουμε, όσο και να περάσουμε ώρες ατέλειωτες στα αμφιθέατρα για τους αυριανούς εργοδότες μας θα είμαστε απλά φτηνό και αναλώσιμο δυναμικό που θα βγάζει την λεγόμενη "λάντζα" του γραφείου. Ένας ασκούμενος δικηγόρος θα πρέπει να αισθάνεται προνομιούχος αν η αμοιβή του ξεπερνά τα 400 ευρώ, ενώ σε πολλές περιπτώσεις δεν φτάνει καν τα 300, ενώ τα ωράρια δεν είναι σπάνιο να ξεπερνούν τις 12 ώρες. Στις επαρχιακές πόλεις ακόμα χειρότερα το 18μηνο της άσκησης συνήθως δεν πληρώνεται.

Δυστυχώς για τους συναδέλφους της ΑΝΟΚ όλη αυτή η κατάσταση δεν είναι αποτέλεσμα των "συλλογικών διεκδικήσεων" αλλά ακριβώς της έλλειψης οποιαδήποτε συλλογικής προσπάθειας διεκδίκησης και επιβολής των αυριανών εργασιακών μας δικαιωμάτων απέναντι στους εργοδότες και η εμπέδωση της ΑΝΟΚίτικης αντίληψης ότι ο καθένας μόνος του αν παλέψει αρκετά θα τα καταφέρει ακόμα και πατώντας επί πτωμάτων. Δεν πέρασαν άλλωστε και πολλοί μήνες από την άκρως επιτυχημένη εκδήλωση της ΑΝΟΚ με ομιλητή έναν δικηγόρο που εξέφρασε στο έπακρο αυτή την αντίληψη όταν «κοκορεύοταν» στο βιογραφικό του ότι ήταν συνήγορος φασίστα της Χ.Α.

Στα τραπεζάκια και στα αμφιθέατρα του αγώνα

Τασσόμαστε ως ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ-ΕΑΑΚ αταλάντευτα με τις γενικές συνελεύσεις ως ζωντανό κύτταρο δημοκρατίας μέσα στον φοιτητικό σύλλογο, το ανώτατο αποφασιστικό όργανο στο οποίο ο καθένας μπορεί να διατυπώνει την άποψη του και οι αποφάσεις να παίρνονται αμεσοδημοκρατικά από την βάση. Κεκτημένο του σχήματος και όλων των σχημάτων της Ε.Α.Α.Κ είναι η αντίληψη που συμπυκνώνεται στο «Όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις». Αντίστοιχα, θεωρούμε κεκτημένο του φοιτητικού κινήματος την αντίληψη του Πανεπιστημίου ως ευρύτερου πολιτικού και κοινωνικού χώρου, όχι στείρα ακαδημαϊκό, όχι μεταλυκειακό ίδρυμα-κολέγιο και εν τέλει το αντιλαμβανόμαστε ως κέντρο αγώνα που θα αγκαλιάζει όλες τις πληττόμενες κοινωνικές δυνάμεις. Ακριβώς όπως λειτούργησε ως πυρήνας του αντιδικτατορικού αγώνα φοιτητών και εργατών (στο Πολυτεχνείο συσπειρώθηκαν όχι μόνο φοιτητές, αλλά μαθητές, οικοδόμοι, βιομηχανικοί εργάτες και αγρότες).

Τα «αμαρτωλά» τραπεζάκια για τα οποία γίνεται λόγος αποτελούν σημείο αναφοράς για την ανοιχτή παρέμβαση του σχήματος. Ένα σταθερό σημείο υγιούς ανάδρασης με τις αγωνίες και τους προβληματισμούς του αμφιθεάτρου, μακριά από τις γλοιώδεις δημοσιοσχετίστικου τύπου πρακτικές των αντιδραστικών δυνάμεων.

Σε επίπεδο Κομοτηνής, παρά την κρίσιμη καμπή του φοιτητικού κινήματος συνεχίζουμε να εμπνεόμαστε από τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις για να μην ιδιωτικοποιηθεί η λέσχη της Πανεπιστημιούπολης το 2010 χάρη στις οποίες τρώμε ακόμη δωρεάν, ενάντια στην επιβολή εισιτηρίου για τη μεταφορά στη σχολή το Φθινόπωρο του 2013. Ο αγωνιστικός συνδικαλισμός, η ανοιχτή παρέμβαση του σχήματος μαζί με άλλες δυνάμεις συνέβαλαν στο να περάσουν οι αγώνες στα χέρια των φοιτητών.

Ας μιλήσουμε για ό,τι μας καίει…

Τα τραπεζάκια, οι τοίχοι της σχολής όμως που «δεν είναι ακόμη όλοι όμορφοι και γκρι» δε συγκαταλέγονται στα προβλήματα των φοιτητών, αλλά στην επικοινωνιακή ατζέντα της ΑΝΟΚ. Θεωρούμε πως μάλλον απασχολούν περισσότερο τους φοιτητές, οι εργασιακές συνθήκες ζούγκλας που επικρατούν και η περίφημη οδηγία Μπολκενστάιν περί απελευθέρωσης του επαγγέλματος, το νέο νομοσχέδιο Γαβρόγλου, το αντι-ασφαλιστικό έκτρωμα και συνολικά η πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ και Κεφαλαίου που  επιφυλάσσει μισή ζωή για τη νέα γενιά. Μια νέα γενιά που πασχίζει ανάμεσα στην επισφάλεια και την ανεργία και βλέπει το μέλλον της στο εξωτερικό.

Είναι προβλήματα για τα οποία δε θα’χει την ευκαιρία να ακούσει κανείς στον ΣΚΑΪ, που βρήκε χώρο να φιλοξενήσει τα στελέχη της ΑΝΟΚ, εν μέσω νομιμοποίησης των μνημονίων, κατασυκοφάντησης του λαού και των αγώνων του καθ’ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε» και αναζήτησης μιας «σοβαρότερης Χ.Α».

Πίσω από το πέπλο της «Ευρωπαϊκής» Σχολής κρύβονται όλα τα προβλήματα για τα οποία Πρυτανεία, Κοσμητεία και λοιποί συγγενείς δε θέλουν να μιλήσουν. Η επίθεση στα ιστορικά κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος είναι διπλή αλλά έχει κοινή στόχευση. Ενορχηστρώνεται τόσο από τις αρχές όσο και από τις ΑΝΟΚ και ΔΑΠ, που συχνά πυκνά «κουβεντιάζουν με τσάι και συμπάθεια» στους πανάκριβους καναπέδες του γραφείου της Κοσμήτορος και κατατείνει στην απονέκρωση του Πανεπιστημίου ως  ζωντανού κοινωνικού χώρου στον οποίο θα τίθενται οι βάσεις για την ανατροπή της επίθεσης στη νέα γενιά. Οι «διενέξεις» της τελευταίας στιγμής ανάμεσα σε ΑΝΟΚ και Κοσμήτορα για την προσπάθεια της πρώτης να καρπωθεί τα έργα είναι προσχηματικές, για τα «μάτια» των φοιτητών.

Το πανεπιστήμιό μας

Το πανεπιστήμιο ήταν, είναι και θα παραμείνει ένας ζωντανός χώρος ελεύθερης έκφρασης και δράσης, ένα εργαστήρι ζύμωσης και διάδοσης ριζοσπαστικών, επαναστατικών, και απελευθερωτικών ιδεών. Ένα πεδίο όξυνσης των κοινωνικών, πολιτικών και πολιτισμικών ανησυχιών της νέας γενιάς.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως μια σειρά άγριων εξεγέρσεων όπως ο δικός μας Νοέμβρης , ο Μάης του 1968 και η πλατεία της Τιενανμέν είχαν ως πυροδότη την δράση της φοιτητικής νεολαίας.

Οι ιδέες για ένα “καθαρό” πανεπιστήμιο με το καταθλιπτικό γκρίζο στους τοίχους που θα θυμίζει φυλακή για να περνάει ανενόχλητη η επίθεση του κράτους, της ΕΕ και του Κεφαλαίου στην δημόσια δωρεάν εκπαίδευση όχι μόνο δεν είναι φρέσκιες, αλλά αντίθετα είναι τόσο παλιές και σάπιες όσο τα ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερα μυαλά που τις επινόησαν.

Για αυτό και ενημερώνουμε όλους τους καλοθελητές πως τα τραπεζάκια βρίσκονται και πάλι στη θέση τους, ενώ υλικό, συνθήματα και ζωγραφιές βρωμίζουν και πάλι τους τοίχους της Σχολής.

Εμείς επιλέγουμε να είμαστε με τα τραπεζάκια, τους βρώμικους τοίχους, αυτούς που θα είναι λερωμένοι με τις ιδέες, τις αγωνίες και τα συνθήματα όλων αυτών που ασφυκτιούν από την σημερινή βάρβαρη πραγματικότητα, αυτούς που θα προβάλουν την ομορφιά του αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση. Επιλέγουμε ένα πανεπιστήμιο στο οποίο θα παρέχεται γνώση απελευθερωτική, για το συμφέρον των πολλών και όχι των λίγων, το πανεπιστήμιο όπου θα εκφραστεί και θα ξεπηδήσει το όραμα για την οριστική χειραφέτηση του ανθρώπου από τα δεσμά της αναγκαιότητας.

«Μιας και η μοίρα και τα χρόνια το έφεραν να ακούσουμε και έναν ποιητή»

Στεκόμουν πάνω σ’ ένα λόφο κι είδα το Παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα Νέο.
Σέρνονταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί  και βρωμούσε νέες μυρουδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε ξαναμυρίσει. Μπ.Μπρεχτ

Να κάνουμε την κατάσταση εξαιρετική ! Να σκορπίσουμε τις στάχτες του παλιού κόσμου…

Τη στιγμή αυτή τα όνειρα και οι προσδοκίες μιας ολόκληρης γενιάς για εργασία και ζωή βρίσκονται υπό διαπραγμάτευση μεταξύ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προκειμένου να είναι αυτοί που θα αποφασίσουν ποιοι έχουν δικαίωμα και λόγο σ’αυτά. Η εφαρμογή του 3ου μνημονίου παγιώνει και βαθαίνει τις αντιλαϊκές και αντεργατικές πολιτικές λιτότητας και αυταρχισμού και συντείνει στο περαιτέρω τσάκισμα των εργαζομένων και της νεολαίας. Το μαζικό λαϊκό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του σύντομου αλλά θερμού καλοκαιριού, ειδικά στη νεολαία, αποτύπωσε και απελευθέρωσε μεγάλα δυναμικές και ρεύματα αμφισβήτησης, ρήξης  και σύγκρουσης με τις κυρίαρχες πολιτικές. Παράλληλα, η συνθηκολόγηση του καλοκαιριού και η μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ ανέδειξε ότι με τη λογική «ούτε ρήξη ούτε υποταγή» εντός του πλαισίου των μνημονίων και των κατευθύνσεων της Ε.Ε και χωρίς σύγκρουση με το σύστημα που βιώνει την δομική του κρίση και τους μηχανισμούς του, δε μπορεί να περιγραφεί λύση για τους εργαζομένους και τη νεολαία στο φόντο της δομικής κρίσης του συστήματος.

Ωστόσο, οι μεγάλοι κοινωνικοί αγώνες , τα κινήματα ανυπακοής, αλληλεγγύης και αντίστασης των τελευταίων χρόνων που στιγμή συμπύκνωσής τους απετέλεσε το ΟΧΙ, ορίζουν το πεδίο δυνατοτήτων των από κάτω καθώς το ρήγμα παραμένει ανοιχτό.

ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ

Ωστόσο δεν είναι μόνο οι δικές μας ζωές που βρίσκονται υπό διαπραγμάτευση αυτή τη στιγμή. Η εμπλοκή του ΝΑΤΟ και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της Δύσης εντείνουν περαιτέρω την εκρηκτική κατάσταση στη Μέση Ανατολή, ορίζοντας το ασφυκτικό πλαίσιο που οδηγεί στη μαζική μετανάστευση και την προσφυγιά. Η ενεργή και αποφασιστική κίνηση των προσφύγων ήδη απ’ το περασμένο καλοκαίρι και το πλατύ και πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες αναδεικνύει την ανάγκη για σύγκρουση συνολικά με την Ευρώπη φρούριο και φυλακή. Στηρίζουμε εγχειρήματα όπως αυτά της κατάληψης Νοταρά και του City Plaza. Κόντρα στη ευρωτουρκική συμφωνία της ντροπής, των κλειστών συνόρων, των απελάσεων, στα στρατόπεδα συγκέντρωση, την frontex και το ΝΑΤΟ καθώς και την ίδια την ελληνική κυβέρνηση που ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις παραπάνω πολιτικές, παραμένει επίδικο το ρεύμα έμπρακτης στήριξης και ταξικής αλληλεγγύης να πάρει μορφές πολιτικής διεκδίκησης να βαθύνει σε αντιπολεμικό στίγμα προκειμένου να συμβάλει στη διαμόρφωση ενός άλλου υποδείγματος. Καλούμαστε να ορθώσουμε αντιστάσεις για την απονομιμοποίηση και το μπλοκάρισμα της ευρωτουρκικής συμφωνίας , να αναδείξουμε έναν κόσμο που θα χωρά πολλούς κόσμους , να αξιοποιήσουμε την κοινωνική αυτοοργάνωση για τη δημιουργία μιας κοινής ζωής και μιας κοινότητας αγώνα ντόπιων και μεταναστών. Επιδιώκουμε και ο δικός μας σύλλογος να αποτελέσει κομμάτι του επιτυχημένου Συντονισμού Συλλόγων και Σωματείων για το προσφυγικό-μεταναστευτικό καθώς επίσης και την εμπλοκή όλων των μαχόμενων δυνάμεων του κινήματος στην ευρύτερη περιοχή της Θράκης στο κίνημα αλληλεγγύης με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

Μέσα από διαδικασίες «fast track» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ψήφισε το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που συνθλίβει τις κατακτήσεις χρόνων της νεολαίας και των εργαζομένων στην κοινωνική ασφάλιση. Το νέο αυτό νομοσχέδιο δεν έρχεται μόνο να επιβάλει την περεταίρω μείωση των συντάξεων, αλλά πολύ περισσότερο αλλάζει τους όρους ζωής και εργασίας της νέας γενιάς. Παγιώνει και εντείνει ένα μέλλον ελαστικής επισφαλούς μαύρης εργασίας και ανεργίας που εν τέλει οδηγεί πολλούς από μας στη μετανάστευση.

Ειδικά στον δικό μας κλάδο με το νέο νομοσχέδιο, η πλειοψηφία των νέων δικηγόρων που ήδη αντιμετωπίζει συνθήκες εργασίας που θυμίζουν προηγούμενους αιώνες, πετιέται στην ουσία έξω από το επάγγελμα. Είναι εμφανές ωστόσο ότι παρά τον πολύμηνο αγώνα της αποχής, οι ηγεσίες των δικηγορικών συλλόγων δεν έχουν καμία διάθεση να πάνε τον αγώνα ένα βήμα παραπέρα εξυπηρετώντας κατά βάση τα συμφέροντα μιας μειοψηφίας μεγαλοδικηγόρων. Καθίστανται πλέον παραπάνω από επιτακτική η ανάγκη για αυτοτελή έκφραση των συμφερόντων των (de facto) μισθωτών δικηγόρων που τείνουν να αποτελέσουν τον κανόνα στον κλάδο με αναγνώριση της ύπαρξης σχέσης εξαρτημένης εργασίας για να κατοχυρωθούν τα θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα όπως αφορολόγητο, βασικός μισθός και η δημιουργία Σωματείου Μισθωτών Δικηγόρων για την μάχιμη υπεράσπιση και διεύρυνσή τους απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία

Παρά τις έντονες κινηματικές αντιδράσεις με απεργιακούς αγώνες και τα αγροτικά μπλόκα του πρώτου διαστήματος, το σχέδιο αποκλιμάκωσης των υποταγμένων συνδικαλιστικών γραφειοκρατιών ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και η στάση αναδίπλωσης και η αποκλιμάκωσης του ΠΑΜΕ έστρωσαν το δρόμο στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να ψηφίσει το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο.

Όμως τίποτα δεν έχει τελειώσει! Η γενιά μας θα βγει στο προσκήνιο όπως συμβαίνει στη Γαλλία γιατί όπως αυτοί έτσι και εμείς δε χωράμε στον κόσμο που μας ετοιμάζουν. Για να πιάσουμε το νήμα των αγώνων «των από κάτω» που αντιστέκονται από τώρα και με στόχο να δημιουργήσουμε ένα μέλλον στο μπόι των ονείρων μας, οικοδομούμε ένα άλλο σχέδιο μαχητικό και ανατρεπτικό στο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

Στο επίπεδο του πανεπιστημίου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έρχεται να συνεχίσει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση του νόμου Διαμαντόπουλου-Αρβανιτόπουλου, εντείνοντας την εφαρμογή του.  Παράλληλα, διεξάγει το ψευδεπίγραφο και προδιαγεγραμμένο εθνικό διάλογο( ή καλύτερα εθνικό μονόλογο) με σκοπό να εντείνει και να επικυρώσει κατευθύνσεις που χρόνια προσπαθούν να μας επιβάλουν. Μια κατεύθυνση που θέλει την εναρμόνιση του πανεπιστημίου και των φοιτητών μελλοντικών εργαζόμενων σ΄ένα πλαίσιο ελαστικής/μάυρης εργασίας-ανεργίας αλλά και την υποταγή στις ανάγκες της αγοράς προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση του συστήματος.

Η κατεύθυνση αυτή φέρει ένα οριζόντιο καθεστώς υποχρηματοδότησης που οδηγεί σε εισβολή ιδιωτικών εργολαβιών αλλά και αλλαγές στα προγράμματα σπουδών και αποστοίχιση επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία. Επιπλέον μεταφέρεται το κόστος σπουδών στις πλάτες των φοιτητών , μπαίνουν λουκέτα σε σχολές. Τέλος αναβαθμίζεται ο ρόλος της έρευνας και της όσμωσης του πανεπιστημίου με τις επιχειρήσεις.

Το Δ.ΠΘ δεν εξαιρείται από την επίθεση που εξελίσσεται. Η υποχρηματοδότηση της τάξεως του 80% του  δίνει χώρο για «επενδύσεις» από επενδύσεις σε ζωτικές λειτουργίες του ιδρύματος ενώ καθίσταται αδύνατη η κάλυψη των αυξημένων αναγκών των φοιτητών  σε σίτιση –στέγαση μεταφορά. Αναφορικά στο τμήμα τα δίδακτρα στο μεταπτυχιακό του Ευρωπαϊκού ανοίγουν την κερκόπορτα για δίδακτρα και στα προπτυχιακά με προσθέτοντας αβάσταχτα οικονομικά βάρη σε πλατιά μερίδα του αμφιθεάτρου.

Η απάντηση μας

Απέναντι σε όλα αυτά δεν μένουμε αδρανείς. Με όπλο τον φοιτητικό μας σύλλογο συγκροτούμε  ένα μαχητικό φοιτητικό κίνημα ενάντια σε κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ ικανό να ανατρέψει αντιλαϊκές και αντιεκπαιδευτικές πολιτικές και να διεκδικήσει μια θετική προοπτική για μόρφωση – δουλειά –  κοινωνική ασφάλιση για την γενιά μας. Αυτό για εμάς περνάει μέσα από την ανασυγκρότηση και του δικού μας συλλόγου που εδώ και έναν χρόνο βρίσκεται σε αδράνεια, καθώς δεν έχει υπάρξει απόφαση γενικής συνέλευσης. Υπ’ αυτό το πρίσμα πρώτη προτεραιότητα για εμάς είναι η αναζωπύρωση των συλλογικών μας διαδικασιών σε μια κατεύθυνση όπου καθένας και καθεμία από εμάς θα είναι ουσιαστικό κομμάτι των αγωνιστικών αποφάσεων του φοιτητικού συλλόγου.

Φοιτητικές εκλογές

Σε τελική ανάλυση ο φοιτητικό σύλλογος είναι υπόθεση όλων μας ! Από τις γενικές συνελεύσεις μέχρι τις φοιτητικές εκλογές η οργάνωση του φοιτητικού κινήματος δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφήνεται στα χέρια λίγων. Στην βάση αυτής της παραδοχής εμείς αντιμετωπίζουμε τις φοιτητικές εκλογές όχι ως ένα πανηγύρι των παρατάξεων, αλλά ως σφυγμομέτρηση της πολιτικής θέσης της νεολαίας κάθε χρόνο. Αποτυπώνει το αν η νεολαία βρίσκεται σε θέσεις μάχης ή αν ενισχύονται οι τάσεις υποταγής στα κυρίαρχα σχέδια. Η αποχή είτε εκφράζει την αδιαφορία και την ιδιώτευση, είτε εκφράζει την αδυναμία των συλλόγων να εγκολπώσουν αγωνιστικό δυναμικό αντικειμενικά καταλήγει να συμβάλει στην αποσυγκρότηση των συλλόγων και στην ενίσχυση των καθεστωτικών δυνάμεων.

Αντίθετα στις φοιτητικές εκλογές αντιπαρατίθενται συνολικές πολιτικές λογικές για το φοιτητικό κίνημα και είναι η στοίχημα για εμάς η αποχή να μετασχηματιστεί μέσα και από την συμμετοχή σε αυτές σε μήνυμα αγώνα.

Η ΔΑΠ που αποτελεί πόλο συσπείρωσης και ακροδεξιών στοιχείων ως εκφραστής της κυρίαρχης πολιτικής, συνδέοντας τις ανάγκες της αγοράς με το πρόγραμμά της,  "παιδεία 2020", και ενισχύοντας την συνδιαλλαγή με τους καθηγητές αλλά και υπνομεύοντας και μπλοκάροντας κάθε φοιτητική διεκδίκηση στο πανεπιστήμιο σέρνει την γενιά μας ανάμεσα στην υποταγή στα κυβερνητικά σχέδια που διαλύουν τις ζωές μας

Η παράταξη της ΑΝΟΚ παρά τον μανδύα του «ανεξάρτητου» και του «ακομμάτιστου» είναι εν τέλει βαθύτατα εξαρτημένη από την κυρίαρχη πολιτική. Κορυφαία στελέχη της έχουν ανοιχτά σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ, ενώ το όραμα της περί «ευρωπαϊκού πανεπιστημίου» όπου έχει εφαρμοστεί έχει οδηγήσει σε πανεπιστήμια για λίγους και εκλεκτούς, με δίδακτρα, εντατικοποιημένα, με το σύνολο της λειτουργίας τους ν’ ανταποκρίνεται αποκλειστικά στις ανάγκες της αγοράς

Οι δυνάμεις της ΠΚΣ/ΚΝΕ/ΜΑΣ δεν πιστεύουν στην δυνατότητα να πετυχαίνουμε νίκες στο σήμερα και γι' αυτό έχουν στάση απομονωτισμού, περιχαράκωσης και επιλέγουν τους αγώνες χαμηλής έντασης που θα καρπωθούν σε μια ψήφο στις φοιτητικές εκλογές καταλήγοντας έτσι να υπονομεύουν την δυνατότητα ανάπτυξης κοινωνικών αγώνων και την κοινή δράση μαχόμενων δυνάμεων για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής

Το BLOCO από την άλλη φιλοδοξεί να αποτελέσει την νέα κυβερνητική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στα πανεπιστήμια , φορέα σταθερότητας και συνδιαλλαγής μέσα στις σχολές.

ΣΤΙΣ 18  ΜAH ΣΤΕΛΝΟΥΜΕ ΜΗΝΥΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ !

Παλεύουμε με την αντικαπιταλιστική, ριζοσπαστική μετωπική αριστερά !

Γιατί η νεολαία δεν συναινεί δεν σιωπά δεν υποτάσσεται. Επιλέγει τον δρόμο της ρήξης και της ανατροπής γιατί ξέρουμε πως μόνο με μαζικούς ανυποχώρητους αγώνες μπορούμε να κερδίσουμε.

Γιατί δεν δεσμευόμαστε από τα όρια και τις επιλογές της κυρίαρχης πολιτικής, ούτε διαπραγματευόμαστε την υποταγή του φοιτητικού κινήματος. Παλεύουμε μέσα από και για ένα φοιτητικό κίνημα, συμπορευόμενο με το εργατικό - λαϊκό κίνημα για την απελευθέρωση από τα δεσμά ΕΕ - χρέους - μνημονίων και για την ανατροπή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Ως ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ ΕΑΑΚ και ΑΡΑΣ ΑΡΕΝ βροντοφωνάξαμε ''ΩΣ ΕΔΩ'' μέσα από την κοινή δράση στο κίνημα και τα καυτά μέτωπα της προηγούμενης περιόδου μέσα και έξω απ'το πανεπιστήμιο. Βρεθήκαμε ώμο με ώμο στις μάχες του εργατικού-λαϊκού κινήματος-ανεξάρτητα από τη ξεπουλημένη γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-παλαιό και νέο κυβερνητικό-εργοδοτικό συνδικαλισμό, στο αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό μέτωπό της έμπρακτης ταξικής αλληλεγγύης σε πρόσφυγες-μετανάστες, σε αγώνες για να σπάσει η εργοδοτική τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς της νεολαίας στην πόλη.

Συντονίζουμε τις δυνάμεις για Γενικές Συνελεύσεις στα χέρια των φοιτητών και αναζωογονημένο Φοιτητικό Σύλλογο που θα μπορεί να υπερασπίζεται μέχρι κεραίας τις ζωτικές ανάγκες των φοιτητών και να αναμετράται με τα πραγματικά ερωτήματα του αμφιθεάτρου για ζωή και σπουδές με αξιοπρέπεια.

Η ενότητα για μας αποκτά πραγματικό περιεχόμενο όταν δεν αποτελεί συγκόλληση δυνάμεων και πρόσθεση αριθμών. Η ενότητα λαμβάνει σάρκα και οστά στις ζωντανές διεργασίες και τις πραγματικές μάχες των συλλόγων, έχει το βλέμμα στραμμένο στο μαχόμενο αντισυνδιαχειριστικό πολιτικό φοιτητικό κίνημα της επόμενης μέρας που'ρχεται να σπάσει το δόγμα ''TINA''. Ενδυναμώνει και πολλαπλασιάζει το ρεύμα της άλλης Αριστεράς που παραμένει μετωπική και ασυμβίβαστη, ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική δίνοντας μια νέα αυτοπεποίθηση σε λαό και νεολαία για την ανατροπή όλων αυτών που διαλύουν τις ζωές μας, για την κοινωνία και το πανεπιστήμιο στο μπόι των ονείρων μας !

ΣΤΙΣ 18 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ/ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ :

ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ - ΕΑΑΚ 

& ΑΡΑΣ - ΑΡΕΝ