Κάλεσμα για συγκρότηση Ενωτικής Πρωτοβουλίας στη Νομική για την αγωνιστική ανασυγκρότηση του Φοιτητικού Συλλόγου

      Παλεύουμε για ένα πανεπιστήμιο στο μπόι των ονείρων μας ●  Αγωνιζόμαστε για μόρφωση-δουλειά-ελευθερίες

Τετάρτη 30/3, 17:00, Αμφιθέατρο 11, Νέα Νομική

 

Η κατάσταση που διανύουμε σήμερα σφραγίζεται από την προσπάθεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να εφαρμόσει το τρίτο μνημόνιο που συμφωνήθηκε τον Αύγουστο. Σε συνέχεια των μνημονιακών πολιτικών που εφάρμοσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και το τρίτο μνημόνιο βάλλει ενάντια σε δικαιώματα και λαϊκές κατακτήσεις ετών.

Πίσω θάνατος, μπροστά φράχτες 

Μέσα σ’αυτά ο πόλεμος που έχει ξεσπάσει στην Ανατολή, μετά από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις Ε.Ε και ΝΑΤΟ, κλιμακώνεται, με αποτέλεσμα χιλιάδες κατατρεγμένοι άνθρωποι να αναγκαστούν να βάλουν σε κίνδυνο την ζωή τους για να φτάσουν στην Ευρώπη, αναζητώντας καταφύγιο από τις βόμβες. Τη στιγμή που χιλιάδες κόσμου δείχνουν ανθρώπινο πρόσωπο και αίσθημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, η Ε.Ε απαντά με κλείσιμο των συνόρων της, με απελάσεις, με εκφράσεις τύπου “let them drown” και με ένα γενικότερο ρατσιστικό παραλήρημα απέναντι στον ανθρώπινο πόνο, που έχει ως συνέπεια να έχει μετατραπεί το Αιγαίο σε έναν απέραντο τάφο! Παράλληλα, και η ελληνική κυβέρνηση, όσο και  να θέλει να το παίξει «ουμανιστική», ακολουθεί πιστά τις ξενοφοβικές πολιτικές της Ε.Ε. κλείνοντας συμφωνία με το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, ετοιμάζοντας κλειστά κέντρα κράτησης μεταναστών (σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης), αφήνοντας γυναικόπαιδα στο έλεος των εκμεταλλευτών, των φασιστοειδών της Χρυσής Αυγής και του κάθε λογής υπανθρώπου που τους χρεώνει υπέρογκα ποσά για ένα ποτήρι νερό!

Κυβέρνηση - Κράτος - ΕΕ - Κεφάλαιο κλιμακώνουν την επίθεση

Παράλληλα στο κεντρικό σκηνικό η μάχη το επόμενο διάστημα επικεντρώνεται  γύρω από το ζήτημα των πλειστηριασμών και το ασφαλιστικό.

Η θεσμοθέτηση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας ήρθε με τον νέο κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, πάγιο αίτημα των τραπεζών (στην συγγραφή του οποίου μάλιστα συμμετείχαν και εκλεκτοί καθηγητές της σχολής μας).

Το νέο ασφαλιστικό έρχεται να διαλύσει και τα τελευταία ψήγματα κοινωνικής ασφάλισης που είχαν απομείνει και να ανοίξει τον δρόμο στην ιδιωτική ασφάλιση για όσους προφανώς έχουν την δυνατότητα. Το πρώτο κύμα αντιδράσεων και τις μαζικές απεργίες διαδέχτηκε η υπονομευτική στάση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας που εξαγγέλλει αγώνες χαμηλής έντασης και χαμηλών προσδοκιών κυρίως «για να βγει η υποχρέωση» όταν έρθει προς ψήφιση το νομοσχέδιο στο απροσδιόριστο μέλλον κόντρα στις διαθέσεις του κόσμου της εργασίας να μπλοκαριστεί εδώ και τώρα η κατάθεση αυτού τους εκτρώματος. 

Ειδικότερα στον κλάδο μας με το νέο ασφαλιστικό στην πράξη «ποινικοποιείται» η παραμονή στο επάγγελμα για την πλειονότητα, καθώς καλούμαστε να καταβάλουμε εξοντωτικές εισφορές ακόμα και με εισόδημα 0 ευρώ περίπου 2.500 ευρώ τον χρόνο.Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει ιδανική την προηγούμενη κατάσταση. Ο κανόνας για τους νέους δικηγόρους θέλει εδώ και χρόνια να εργάζονται ολημερίς με εξοντωτικά ωράρια σε μεγάλα δικηγορικά γραφεία παίρνοντας μισθούς πείνας. Και αυτό αφού έχουν κάνει 18 μήνες άσκηση με χαρτζιλίκι στην καλύτερη, τζάμπα στην χειρότερη.

Η κατάσταση στο πανεπιστήμιο

Στo πλαίσιο του τρίτου μνημονίου η κυβέρνηση έχει αναλάβει την δέσμευση να συνεχίσει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση. Συγκεκριμένα απ’όσα γνωρίζουμε μέχρι τώρα στο νέο νόμο πλαίσιο που’ναι στα σκαριά πρέπει να εφαρμοστεί «αξιοποιηθεί» κατά την κυβέρνηση- η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ που περιλαμβάνει διάσπαση-απαξίωση των πτυχίων, μεταφορά του κόστους φοίτησης στους φοιτητές, συγχωνεύσεις σχολών, δίδακτρα. Μέτρα που είναι ήδη  πραγματικότητα στα «ευρωπαϊκά πανεπιστήμια» που ονειρεύονται διάφοροι. 

 Όλες αυτές οι αλλαγές που προωθούνται με όχημα την υποχρηματοδότηση  έρχονται να διαμορφώσουν ένα πανεπιστήμιο το οποίο σε καμία περίπτωση δεν χωράει την μεγάλη πλειοψηφία από εμάς και δεν καλύπτει τις ανάγκες μας αλλά αυτές της αγοράς. Αποτέλεσμα της υποχρηματοδότησης η πρωτόγνωρα διαλυτική κατάσταση που αντιμετωπίζουμε στις σχολές.

Η κατάσταση στην σχολή μας και το σύλλογο

Η σχολή μας δεν έχει μείνει ανεπηρέαστη απ’ όλα αυτά. Από την μία η εμπέδωση όλων των πτυχών του νέου πανεπιστημίου(δίδακτρα για παράδειγμα ήδη έκαναν φέτος την εμφάνιση τους σε μεταπτυχιακό)  και από την άλλη η πλήρης ανυπαρξία εργασιακής προοπτικής έχει οδηγήσει μεγάλα τμήματα του αμφιθεάτρου σε αποστροφή για τις συλλογικές διαδικασίες και στην αγωνιώδη αναζήτηση του ατομικού δρόμου για να τα βγάλουν πέρα. . Όλο αυτό είναι εμφανές ακόμα και από τα πιο μικρά έτη καθώς η πίεση της οικονομικής κρίσης μας αναγκάζει σε μια συνεχή πίεση να τελειώσουμε στα 4 χρόνια, να μαζέψουμε όσο περισσότερα ‘’προσόντα’’, να μην ασχολούμαστε με τίποτα άλλο, άρα ούτε και με τις δράσεις του συλλόγου μας.  Αυτό επιτείνεται από το γεγονός ότι μεγάλο κομμάτι συναδέλφων μας είναι υποχρεωμένο να εργάζεται για να μπορέσει να ολοκληρώσει τις σπουδές του.  Επιπλέον το καθεστώς εντατικοποίησης είναι παραπάνω από προφανές, προγράμματα με 12ωρα στην σχολή, μαζικά κοψίματα καθηγητικά καπρίτσια κ.ο.κ.

Ως ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ-ΕΑΑΚ εκτιμούμε ότι η εδραίωση του δόγματος «δεν υπάρχει εναλλακτική» ή ΤΙΝΑ, ο «καθείς στο καβούκι του» μπας και τη βγάλει καθαρή και «δε βαριέσαι,αδερφέ,κάπου θα τη βολέψουμε» έρχεται να σημάνει δύσκολες μέρες για το Σύλλογο όπως τον ξέραμε μέχρι πρότινος. Έρχεται να σημάνει πλήρη απονέκρωση των αγωνιστικών διεκδικήσεων ,της συλλογικής ψηλάφησης από τα κάτω των ζητημάτων που θ’ ανακύπτουν στο εσωτερικό του και των μαζικών αποφασιστικών απαντήσεων σ’ αυτά. Με άμεση συνέπεια φράσεις όπως αξιοπρεπείς όροι φοίτησης αλλά και μετέπειτα εργασίας να φαντάζουν άπιαστο όνειρο.

Ακριβώς για να αποφύγουμε αυτή την κατάσταση, ενός μαύρου συλλόγου όπου οι δημοκρατικές, συλλογικές διαδικασίες και η μαχητική υπεράσπιση των αναγκών μας θα αποτελούν απλώς μια ανάμνηση παίρνουμε την πρωτοβουλία να ανοίξουμε τον διάλογο μέσα στην σχολή για το πως μπορούμε να αντιπαλέψουμε το σκηνικό που τείνει να εδραιωθεί. Γι αυτό τον λόγο κάνουμε κάλεσμα προς όλες τις αγωνιστικές δυνάμεις και σε κάθε ανένταχτο φοιτητή για την δημιουργία μιας Ενωτικής Πρωτοβουλίας στην Νομική, μιας Ενωτικής Πρωτοβουλίας που θα συστρατεύει κάθε φοιτήτρια και κάθε φοιτητή που δεν δέχεται να ζήσει μία ζωή χαμηλών προσδοκιών ανάμεσα στην ανελαστική εργασία, στην ανεργία και στην μετανάστευση. Μιας Ενωτικής Πρωτοβουλίας που θα έχει ως στόχο την επανεκκίνηση και την αναζωογόνηση των δημοκρατικών διαδικασιών αποτελώντας ένα αγωνιστικό μπλοκ ικανό να αντιπαρατίθεται σε κάθε επιχειρούμενη αντιεκπαιδευτική αναδιάρθρωση στο εσωτερικό του ιδρύματος.

Καλούμε αγωνιστικές συλλογικότητες και ανένταχτους φοιτητές να ενώσουμε από τα κάτω τις δυνάμεις για την ανασυγκρότηση του συλλόγου μέσα από την ίδια του τη δράση. Η ενότητα-μια χιλιοειπωμένη λέξη- για μας αποτελεί κενό γράμμα όταν είναι απλώς ένα ευχολόγιο πάνω σε απροσδιόριστες θεωρητικές αρχές ή χειρότερα όταν είναι μια διακήρυξη σε κλειστά γραφεία.

Η ενότητα έχει στέρεα θεμέλια όταν στηρίζεται στην ίδια την κίνηση των μαζών στο σύλλογο συνέχοντας το μπλοκ αγώνα όλων των σκιρτημάτων που εν τέλει δρουν ως ζωντανό υποκείμενο ρήξης και ανατροπής της κυρίαρχης κατάστασης. Είναι πραγματική ενότητα με το Σκοπό που για μας μεταφράζεται σε αναζωογόνηση του Συλλόγου μέσα από την ίδια την κινητοποίηση των αγωνιζόμενων κομματιών που θα τα φέρει στο ίδιο μετερίζι και στη συμβολή στον αγώνα ενάντια στο νέο ασφαλιστικό, στην έμπρακτη στήριξη των κατατρεγμένων προσφύγων και μεταναστών μέσα από την κοινή συνειδητοποίηση του πυρήνα του προβλήματος, στο σπάσιμο της αναδιάρθρωσης στο χώρο του παν/μιου.

Ψελλίζουν ότι θα’μαστε η χαμένη γενιά που είτε θα «χτίζει τη ζωή της» στο εξωτερικό είτε θα ζει μεταξύ voucher,5μηνων και ανεργίας εντός των συνόρων. Βροντοφωνάζουμε ότι δε χωράμε στα σχέδιά τους! Δε μας καλύπτει ένα μέλλον απλής επιβίωσης. «Μέσα μας σφυροκοπάει η σκαλωσιά του μέλλοντος» και αυτή η σκαλωσιά είναι φτιαγμένη από το ασίγαστο πάθος της νέας γενιάς που’ χει μάθει να αγωνίζεται ώμο με ώμο με το διπλανό, να μη βολεύεται με όσα της σερβίρουν, να τη «ψάχνει αλλιώς» να ‘ναι αθεράπευτα ανυπακοή και ‘κει που και «τι δεν κάνανε για να τη θάψουνε/όμως να 'χουν ξεχάσει πως ήταν σπόρος». Από αυτό το σπόρο φύονται ώριμοι καρποί έτοιμοι να κερδίσουν όλα όσα τους αξίζουν και ν’ απαντήσουν θαρρετά:

«Χαμένα ήταν εξ’ αρχής τα σχέδιά σας!»

Ή μια ζωή στις αίθουσες ή μια ζωή στους δρόμους(για όσα μας ετοιμάζουν

Λίγους μήνες μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ υλοποιώντας τις δεσμεύσεις που ανέλαβε απέναντι σε ΕΕ και ΔΝΤ ετοιμάζεται να φέρει ένα νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που βάζει ταφόπλακα στην κοινωνική ασφάλιση όπως την ξέραμε μέχρι σήμερα. Άλλη μια φορά αυτός που καλείται να πληρώσει την νύφη για τα χρέη των τραπεζών και τις διαχρονικές ληστείες στα αποθεματικά των ταμείων (πχ PSI) είναι οι εργαζόμενοι και η νέα γενιά. Ειδικά η τελευταία σπρώχνεται στο περιθώριο του κοινωνικού λυκόφωτος με την μετανάστευση να φαντάζει η μόνη διέξοδος ενάντια στην ανεργία και την επισφάλεια.

«Οι τρεις πυλώνες του ασφαλιστικού»

Το νέο νομοσχέδιο φέρνει βαθιά αντιδραστική ποιοτική τομή στο χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος που από αναδιανεμητικό – κοινωνικό γίνεται ατομικό-ανταποδοτικό. Η τομή αυτή πατάει σε τρεις πυλώνες. Ο πρώτος πυλώνας είναι η εθνική σύνταξη. Η εθνική σύνταξη, όπως είναι σήμερα διατυπωμένο το σχέδιο νόμου ορίζεται στα 384€ και θα δίνεται σε όλους μετά από τουλάχιστον 15 χρόνια ασφάλισης, σαν υπόλειμμα κοινωνικού κράτους, καθώς ο ρόλος του πρώτου πυλώνα στη θεωρία είναι η συγκράτηση της απόλυτης εξαθλίωσης και επομένως δίνεται στοχευμένα στους φτωχούς και όχι σε όλους ως κοινωνική παροχή. 

Ο δεύτερος πυλώνας, η ανταποδοτική σύνταξη, χρηματοδοτείται από τις εισφορές εργαζόμενων και εργοδοτών, ή το ποσό πληρώνεται ολόκληρο από τους εργαζόμενους που θεωρούνται «ελεύθεροι επαγγελματίες». Εδώ το νέο νομοσχέδιο χαρακτηρίζεται από σοβαρές μειώσεις συντάξεων για τους νέους συνταξιούχους, καθώς για το τελικό ποσό υπολογίζεται το σύνολο του χρόνου ασφάλισης και όχι η τελευταία ή καλύτερη πενταετία. Επιπλέον χαρακτηρίζεται από τις απολύτως εξοντωτικές εισφορές για τους αγρότες και όσους θεωρούνται ελεύθεροι επαγγελματίες.

Οι ληστρικές αυτές εισφορές αναμένεται μεσοπρόθεσμα να σπρώξουν ποσοστό από τις παραπάνω κατηγορίες εκτός του κρατικού ασφαλιστικού συστήματος, τροφοδοτώντας την ιδιωτική ασφάλιση, τον τρίτο πυλώνα του συστήματος, για όσους φυσικά θα δύνανται. Ένας εναλλακτικός τρόπος υλοποίησης του τρίτου πυλώνα είναι η ιδιωτικοποίηση των κλάδων του εφάπαξ και της επικουρικής σύνταξης στους ελεύθερους επαγγελματίες και η λειτουργία τους σαν «επαγγελματικό ταμείο», όπως διεκδικούν διάφοροι επαγγελματικοί σύλλογοι και επιμελητήρια.

«Αφαλιστικό και δικηγόροι»

Με μισθούς 600 έως 800 ευρω κατά μέσο όρο (καταγράφονται και μικρότεροι), χωρίς πληρωμή εισφορών (250 ως 400 το μήνα), ωράριο 10 ως 15 ώρες, εργοδοτικές συμπεριφορές και αντικείμενο εργασίας «γαλέρας», οι μισθωτοί δικηγόροι έψαχναν ωστόσο άλλη δουλειά και πριν το νέο ασφαλιστικό.

Τώρα μας διώχνουν από το επάγγελμα και πολιτικοποιούν την παραμονή μας σ’αυτό, αφού με 0 εισόδημα θα πρέπει να πληρώνουμε 250 ευρώ το μήνα εισφορές (από το πρώτο έτος δουλειάς) και η παράλειψη πληρωμής είναι ποινικό αδίκημα!

Σαλπίσματα αγώνα ενάντια στο νέο νομοσχέδιο ακούγονται από το σύνολο του κλάδου. Υπάρχει όμως μια βασική γραμμή που διαιρεί οριζοντίως το δικηγορικό κόσμο. Από τη μια βρίσκονται οι χαρτογιακάδες και οι ηγεσίες Δικηγορικών Συλλόγων, οι όψιμοι υπερασπιστές του αγώνα που διεκδικούν να απαλλαγούν των ασφαλιστικών εισφορών για να «τη βγάλουν καθαρή» πατώντας στις πλάτες των μισθωτών δικηγόρων που φυτοζωούν ολημερίς στα μεγαλοπρεπή γραφεία του βγάζοντας όλη τη βρώμικη δουλειά. Είναι οι ίδιες υποκριτικές ηγεσίες που μας καλούσαν να «Μείνουμε Εύρωπη» πάση θυσία αποδεχόμενες το τρίτο μνημόνιο στο οποίο εγκλείεται, ως γνωστόν, τα νέο ασφαλιστικό.

Από την άλλη όχθη οι μισθωτοί δικηγόροι αναγκάζονται να δουν τα πράγματα από το πρίσμα που διαμορφώνει η ίδια η κοινωνική τους θέση. Η μάχη που ανοίγεται μπροστά τους, είναι πρωτίστως μάχη για την επιβίωση και την παραμονή στο επάγγελμα, μάχη με νύχια και με δόντια για να μην οδηγηθούν στο βούρκο του κοινωνικού περιθωρίου.

Η αντιασφαλιστική επίθεση συνδέεται μ’ ένα νέο μοντέλο ανθρώπου του οποίου το σύνολο των συμπεριφορών του θα ελέγχονται και θα καθορίζονται από τα χρέη του, είτε αυτά είναι προς τις τράπεζες είτε προς το κράτος.

Ο τρόπος κατασκευής του «χρεωμένου ανθρώπου» μέσω του ασφαλιστικού συστήματος είναι από τους πλέον απροσχημάτιστους: λ.χ. ο άνεργος, υποαπασχολούμενος, χαμηλά αμειβόμενος δικηγόρος βυθίζεται στα χρέη, όχι γιατί πήρε κάποιο δάνειο, αλλά μόνο και μόνο επειδή κρατάει την ιδιότητα του δικηγόρου την οποία απέκτησε από τις σπουδές του. Έτσι το κοινωνικό κράτος που μέσω της ασφάλισης ασκούσε πολιτικές αναδιανομής, μετατρέπεται στο αντίθετό του, καθιστώντας την ασφάλιση από κοινωνικό δικαίωμα σε μορφή βαριάς και εξοντωτικής φορολόγησης.

Όσα προσχηματικά και να ακούγονται από τα κυβερνητικά στόματα περί νοικοκυρέματος και ασφαλιστικού βαθιάς πνοής που μεριμνά για τις επόμενες γενιές τίποτα δε μπορεί να αποκρύψει τη γυμνή πραγματικότητα.

Το ασφαλιστικό που ετοιμάζεται να φέρει η κυβέρνηση στη Βουλή συνιστά βίαιη αναδιανομή υπέρ του κεφαλαίου και αφαίμαξη του κόσμου της εργασίας  ξηλώνοντας κατακτήσεις ετών. Στο δρόμο και στα αμφιθέατρα του αγώνα θα γκρεμίσουμε όσους σκέφτηκαν ότι θα γκρεμίσουν τις σκαλωσιές του μέλλοντός μας.

Η Γενική Συνέλευση δεν είναι τσιφλίκι και καρναβάλι κανενός

Λίγο πριν τελειώσει η προγραμματισμένη Γενική Συνέλευση του συλλόγου μας η οποία είχε συγκληθεί για να πάρουμε αποφάσεις για ζητήματα που μας καίνε όπως το νέο ασφαλιστικό και να προχωρήσουμε σε δράσεις αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, με ευθύνη της παράταξης της Νέας Δημοκρατίας, δηλαδή τη ΔΑΠ η συνέλευση δεν ολοκληρώθηκε.

Η ΔΑΠ δεν περιορίστηκε στην κλασική της πρακτική, να φέρνει τρένα από τον πελατειακό της μηχανισμό λίγο πριν την ψηφοφορία πληρώνοντας ακόμα και τα ταξί τους αλλά αυτή την φορά επιχείρησε ανοιχτά να νοθεύσει το αποτέλεσμα της διαδικασίας εισάγοντας μαζικά στο αμφιθέατρο μέλη της από άλλες σχολές. Παρά τις συνεχείς εκκλήσεις του προεδρείου να κλείσουν οι πόρτες για ν αρχίσει η ψηφοφορία, η ΔΑΠ προκάλεσε συνωστισμό στην δεξιά πόρτα του αμφιθεάτρου από μέλη της διαφόρων σχολών με πρωτοπαλίκαρα άτομα που δουλεύουν σε μαγαζιά της πλατείας εμποδίζοντας την συνέχιση της διαδικασίας.  Άλλωστε η σχεδόν πλήρης απουσία οργανωμένης παρουσίας από την Χρυσή Αυγή στην πόλη δείχνει που έχουν βρει στέγη όλα αυτά τα στοιχεία τα οποία εγκόλπωσε ο τοπικός μηχανισμός της ΟΝΝΕΔ. Δεν ερχόμαστε πρώτη φορά απέναντι σε τέτοιες πρακτικές από την ΔΑΠ, να θυμίσουμε άλλωστε ότι δεν είχε διστάσει να φέρει και μπράβους σε συνέλευση το 2013.

Το σχήμα μας έχει ξεκάθαρη τοποθέτηση για τον ρόλο των Γενικών Συνελεύσεων. Θεωρούμε πως είναι εκείνο το όργανο το οποίο μπορεί αποτελεσματικά να επιβάλει τις ανάγκες των φοιτητών και να αποτελέσει ένα κύτταρο δημοκρατίας, πολιτικής και πολιτιστικής αναζήτησης εντός του συλλόγου.

Δεν έχουμε κάποιο φετίχ με την νομιμότητα των θεσμών, ούτε συνηθίζουμε να αποχωρούμε κάθε φορά που κάποια καθεστωτική δύναμη επιχειρούσε να την εκφυλίσει γιατί ακριβώς θεωρούμε πως η Γενική Συνέλευση δεν είναι τσιφλίκι κανενός και η πλειοψηφία των φοιτητών μπορεί να επιβάλει την απομόνωση τέτοιων πρακτικών.Η ανοχή όμως σε μια τέτοια εκτεταμένη νοθεία θα σήμαινε ότι αποδεχόμαστε ότι η Γενική Συνέλευση είναι ένα πανηγύρι, μια μάχη εκλογικών μηχανισμών πριν τις εκλογές όπως ακριβώς προσπάθησαν να την μετατρέψουν οι καθεστωτικές δυνάμεις της σχολής. Γι’ αυτούς τους λόγους αποφασίσαμε να αποχωρήσουμε πριν την ανάγνωση των πλαισίων.

Δεν αποδεχόμαστε την αντίληψη ότι οι Γενικές Συνελεύσεις είναι εκφυλισμένες και άρα πρέπει να τις παρατήσουμε. Αποτέλεσμα θα είναι οι «υπεύθυνοι» του δικομματισμού της σχολής να παίζουν τους φωτεινούς εκπροσώπους μας στις κλειστές αίθουσες που συναντιούνται με την διοίκηση της σχολής για να ¨διαπραγματεύονται" με τσάι και συμπάθεια. Αυτή η λογική είναι που καλλιεργεί την ανάθεση, είναι ο πιο εύκολος δρόμος για την επιβολή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και των πολιτικών που τσακίζουν τα δικαιώματά μας. 

Επειδή λοιπόν δεν έχουμε ανάγκη από σωτήρες και ούτε μας αρμόζει η γκρίνια και η αδράνεια θεωρούμε πως πρέπει εδώ και τώρα να γίνει εκ νέου Γενική Συνέλευση ώστε να πάρουμε και να υλοποιήσουμε συλλογικά αποφάσεις για τα δικαιώματά μας σε παιδεία και εργασία. Προχωράμε σε συλλογή υπογραφών για την διεξαγωγή νέας Συνέλευσης και ανοίγουμε ανοιχτή συζήτηση για το τι συνελεύσεις και τι σύλλογο θέλουμε.