ΚΑΜΙΑ ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ, ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗ, ΝΟΜΟΣ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΦΟΙΤΗΤΗ !

Φέτος για πρώτη φορά μπαίνει σε εφαρμογή ο νόμος Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου σε ό, τι αφορά στις διαγραφές φοιτητών. Συγκεκριμένα, το υπουργείο έχει εξαγγείλει 180.000 διαγραφές φοιτητών οι οποίες πρέπει να ολοκληρωθούν fast track, μέχρι το τέλος της ακαδημαϊκής χρονιάς, δηλαδή στις 31 Αυγούστου.

Όσοι συμφοιτητές μας εγράφησαν σε 4ετείς σχολές έως το ακαδημαϊκό έτος 2003 – 2004 πρέπει να διαγραφούν φέτος ενώ για τις 5ετείς σχολές εφαρμόζεται για όσους εγράφησαν από το 2001 – 2002. Το μέτρο αυτό αποτελεί την πρώτη εφαρμογή των διαγραφών, οι οποίες δεν θα περιοριστούν στους περιβόητους «αιώνιους». Συγκεκριμένα, όσοι φοιτητές εγράφησαν στη σχολή τους  από το 2011 και μετά διαγράφονται μόλις στα ν+2 χρόνια ενώ οι υπόλοιποι στα 2ν (όπου ν=4 ή 5 ανάλογα με τη σχολή).

Η στάση των καθηγητών και του υπουργείου – η σχέση με τους Οργανισμούς

Οι Σύγκλητοι των πανεπιστήμιων και τα θεσμικά όργανα περιορίζονται μέχρι στιγμής σε στείρα νομικά επιχειρήματα γύρω από τις διαγραφές,  συνδέοντας τες με τους υπό ψήφιση νέους Οργανισμούς και Εσωτερικούς Κανονισμούς των ιδρυμάτων (πρόκειται στην ουσία για το μοντέλο που ευθυγραμμίζει τα ιδρύματα στις επιταγές του νόμου εισάγοντας ολοκληρωτικά το επιχειρηματικό μοντέλο λειτουργίας). Το υπουργείο με το πρόσχημα της μη συγκρότησης των οργανισμών εμμένει για οριζόντιες διαγραφές στο τέλος του μήνα. Με την συγκρότηση των οργανισμών συνδέει επίσης ενδεχόμενη επαναφορά διοικητικών που έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα.

Στην πράξη το υπουργείο αφού τα βρήκε σκούρα πέρσι με την στάση των φοιτητών στην απεργία των διοικητικών στο ΕΚΠΑ και στο ΕΜΠ, προσπαθεί να στρέψει τον έναν εναντίον του άλλου ελπίζοντας σ' ενδεχόμενη αντίδραση υπαλλήλων και φοιτητών ενάντια στις προσπάθειες του φοιτητικού κινήματος να εμποδίσει την συγκρότηση των οργανισμών. Μας λένε δηλαδή ν' αποδεχτούμε το πακέτο που θα μας φέρει πιστωτικές μονάδες, διάλυση πτυχίων, επώνυμες έδρες αν θέλουμε να μας λυπηθούν μπας και γλυτώσουν κάποιοι από την διαγραφή ή την διαθεσιμότητα.

Πως προέκυψαν οι διαγραφές ;

Φυσικά οι διαγραφές δεν ήρθαν από το πουθενά. Η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ  με τις ευλογίες της ΕΕ συνεχίζει την προσπάθεια εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης στα πανεπιστήμια. Οι διαγραφές είναι ένα απαραίτητο βήμα του πανεπιστημίου που πάνε να φτιάξουν. Ένα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί όπως και μια επιχείρηση . Με γνώμονα το κέρδος και όχι τις πραγματικές ανάγκες των φοιτητών και της κοινωνίας. Προετοιμάζοντας παράλληλα και το ιδεολογικό μοντέλο του αυριανού πειθήνιου εργαζόμενου.

Γι' αυτό και τους πειράζουν οι λεγόμενοι αιώνιοι που στην πράξη δεν κοστίζουν στο κράτος παρά την κόλλα που δίνουν εξετάσεις.

Όπως παραδέχεται ο απερχόμενος πρύτανης του ΑΠΘ, Γιάννης Μυλόπουλος η διαγραφή των “λιμναζόντων” θα βελτιώσει πλασματικά κάποιους δείκτες που έχουν να κάνουν με την αξιολόγηση των ελληνικών πανεπιστημίων σε διεθνείς λίστες. Ορισμένοι από αυτούς είναι η αναλογία φοιτητών προς διδάσκοντες ή τα κονδύλια προς τον αριθμό των φοιτητών. Έτσι η κυβέρνηση θα μπορεί να ισχυρίζεται πως παρά τις τεράστιες περικοπές (40 % του προϋπολογισμού στο ΔΠΘ) η κατάσταση βελτιώνεται. Σε κάθε περίπτωση όμως ο ανταγωνισμός των πανεπιστημίων για το ποιό είναι περισσότερο ανταποδοτικό δεν έχει καμία σχέση με το ποιο ικανοποιεί καλύτερα τις ανάγκες των φοιτητών και της κοινωνίας αλλά με το ποιο είναι σε θέση να προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες στους επιχειρηματίες (βλ πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας όπου η ΔΕΗ μέσα από επώνυμες έδρες έχει βάλει 3 μαθήματα)

Σε αυτό το πανεπιστήμιο που φτιάχνουν μέρα με την μέρα, όποιος δεν συμμορφώνεται στο πρόγραμμα σπουδών, στις υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, στις φαστ τρακ εξεταστικές, θα διαγράφεται! Όποιος σηκώνει κεφάλι και αγωνίζεται για τις ανάγκες του, θα καταστέλλεται με την απειλή της διαγραφής. Είναι ξεκάθαρο επίσης ότι μέσω των διαγραφών, προσπαθούν να χτυπήσουν παράλληλα το φοιτητικό κίνημα το οποίο έχει βγει με μαχητικούς και ανατρεπτικούς αγώνες διαρκείας, σε κάθε φάση της επίθεσης (βλ. Σχέδιο Αθηνά) , για να χαλάσει τα σχέδιά τους. Στόχος της κυβέρνησης είναι να περάσει το κλίμα μιας τύπου “εργοδοτικής τρομοκρατίας”, που μαθαίνει στο σημερινό φοιτητή και αυριανό εργαζόμενο ότι στο Πανεπιστήμιο Α.Ε. δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για συλλογικές διαδικασίες, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν εμπόδιο στα επιχειρηματικά τους σχεδία.

Θέλουν τη δημιουργία ενός αποφοίτου που δεν θα έχει παραστάσεις συλλογικής διεκδίκησης, που έχει μάθει να ζει συνεχώς υπό την απειλή των deadline, της διαγραφής, των απολύσεων.

Απέναντι σε αυτά, μας έχουν ήδη απαντήσει τα «ανεξάρτητα» ΜΜΕ : «Μα δεν υπάρχει πρόβλημα που σπουδάζει κάποιος 7 και οχτώ χρόνια;».

Για μας, πρόβλημα υπάρχει όταν η πλειοψηφία των φοιτητών εργάζεται και οι σπουδές μας διαρκώς εντατικοποιούνται.

Πρόβλημα υπάρχει όταν αυξάνονται τα μαθήματα σε όλες τις σχολές με υποχρεωτικές παρουσίες και με το παραμικρό χάνεις το δικαίωμα να εξεταστείς.

Πρόβλημα υπάρχει όταν είναι μαρτύριο για οικογένειες από την επαρχία να στείλουν τα παιδιά τους στην Αθήνα , ή οπουδήποτε αλλού.

Πρόβλημα υπάρχει όταν ποινικοποιείται ο ελεύθερος χρόνος και θεωρείται «τεμπελιά» να έχουμε ασχολίες πέρα από το διάβασμα.

Αυτή είναι η κατάσταση που δείχνει ότι το πραγματικό πρόβλημα για την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ είναι ότι δεν παρατάμε τις σχολές μας, ότι δεν παίρνουμε πτυχίο στα 3 ή στα δύο χρόνια, ότι δεν πηγαίνουμε ακόμα πιο πολλοί στα ιδιωτικά ΙΕΚ. Αποδεικνύεται ότι ο αγώνας ενάντια στις διαγραφές δεν αφορά απλά τους συναδέλφους μας από μεγαλύτερα έτη αλλά είναι υπόθεση όλων όσων δυσκολεύονται να σπουδάσουν, είναι θέμα της πλειοψηφίας μέσα στις σχολές που έχει ανάγκη δωρεάν σπουδές για όλους.

Σε όλο αυτό το κλίμα της εντατικοποίησης των σπουδών μας, η δική μας η σχολή προφανώς δεν θα μείνει ανέπαφη. Ήδη το παρατηρούμε με τα μαζικά κοψίματα, τα "χρυσά τσεκούρια" στην Ανακριτική (από τους 150 εξεταζόμενους περάστηκαν μόλις οι 9!) , στην Περιουσία όπου κόπηκε το 73% των εξεταζομένων, στην κατάργηση της πτυχιακής εξεταστικής, που νεκρανασταίνεται ανάλογα με τα κέφια του υπουργού, τις δεκάδες ώρες μαθημάτων κάθε μέρα, τη στάση πολλών καθηγητών (ακόμα και επιτηρητών) που συμπεριφέρονται λες και βρίσκονται σε τάξη με δεκάχρονα.

Αυτή τη φορά η ασυδοσία της κυβέρνησης και των κυβερνητικών παρατάξεων στις σχολές που υποστηρίζουν τις παραπάνω πρακτικές δεν πρέπει να περάσει. Καλούμε σύσσωμο το φοιτητικό σύλλογο να πάρει απόφαση ενάντια στην διαγραφή των 180.000 φοιτητών και φυσικά  ενάντια σε κάθε διαγραφή φοιτητή στο μέλλον.

Καλούμε το φοιτητικό σύλλογο σε γενική συνέλευση πριν την εξαγγελόμενη ημερομηνία διαγραφών των φοιτητών (31/8) να πάρουμε μαζικές και αγωνιστικές αποφάσεις κατά των διαγραφών, να απαιτήσουμε την ανατροπή του συνόλου της εκπαιδευτικης αναδιάρθρωσης και να επιβάλουμε το δίκαιο των αναγκών μας απέναντι σε αυτούς που μας ετοιμάζουν έναν αυριανό εφιαλτικό εργασιακό μεσσαίωνα.

 Τους αιώνιους δεν διώχνετε με νόμους,

Ή μια ζωή στις αίθουσες, ή μια ζωή στους δρόμους !