Η δημοκρατία πάει περίπατο

Η δημοκρατία πάει περίπατο...

...μπροστά στην σωτηρία του μεγάλου κεφαλαίου, των τραπεζών και της Ευρωπαικής Ένωσης!

24-25 Μαρτίου 2012:

38 χρόνια μετά την Χούντα

67 χρόνια μετά την Κατοχή

Ποιος θα περίμενε ότι το 2012, σε συνθήκες αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, να απαγορευόταν σε έναν ολόκληρο λαό (!) η πρόσβαση στον εορτασμό της εθνικής επετείου. Ποτέ ξανά δεν είδαμε τέτοιας έκτασης αστυνομοκρατία και απαγόρευση διέλευσης στους δρόμους στις παρελάσεις για τις εθνικές επετείους. Ακόμα και γονείς που θέλησαν να δουν την παρέλαση των παιδιών τους αποκλείστηκαν από τους πραιτοριανούς του κ. Χρυσοχοϊδη. Η Αθήνα, αλλά και όλες οι πόλεις της Ελλάδας δίναν την εικόνα κατεχόμενης πόλης με δεκάδες διμοιρίες των ΜΑΤ, κλούβες της αστυνομίας, ασφαλίτες, κιγλιδώματα και φράχτες, μέχρι και ελεύθερους σκοπευτές, όχι για να προστατέψουν τόσο τους “επίσημους” από τα γιαούρτια, αλλά κυρίως για να τρομοκρατήσουν τον ελεύθερο αγωνιζόμενο λαό και να δώσουν την επίπλαστη εικόνα της “ησυχίας, τάξης και ασφάλειας” μέσω των ΜΜΕ, ότι τάχα δηλαδή δεν κουνιέται φύλλο και ότι ο λαός έχει σκύψει το κεφάλι.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι εκατοντάδες ανά την Ελλάδα αναίτιες “προληπτικές” και τρομοκρατικές προσαγωγές, συλλήψεις και ξυλοδαρμοί αγωνιστών του φοιτητικού και εργατικού κινήματος. Μέχρι και στην Κομοτηνή γίναμε μάρτυρες αυτής της προσχεδιασμένης τακτικής απέναντι στο κίνημα, όταν χωρίς κανέναν απολύτως λόγο, πέραν του ότι συμμετέχουν στην αντικαπιταλιστική αριστερά, τρεις συνάδελφοι από την ΕΑΑΚ προσήχθησαν στο Αστυνομικό Τμήμα πριν ακόμα ξεκινήσει η παρέλαση, όπου και κρατήθηκαν για 4 ώρες, μέχρι δηλαδή να τελειώσει η παρέλαση! Συνολικά μάλιστα οι προσαγωγές στην Κομοτηνή φτάσαν τις 8 (!) μαζί και με μία σύλληψη. Το γεγονός ότι οι προσαχθέντες στην πλειοψηφία τους αποτελούν αγωνιστές του κινήματος αποδεικνύει ότι πρόκειται για ξεκάθαρες πολιτικές διώξεις με μόνο σκοπό την τρομοκράτηση και την φίμωση του κινήματος. Εντέλει, δεν απέχουμε και πολύ μακριά από τις δηλώσεις νομιμοφροσύνης της χούντας..!

Είναι φανερό πλέον πως ο φόβος έχει αλλάξει μεριά και στρατόπεδο, πως το χάσμα ανάμεσα στην εξουσία και την κοινωνική πλειοψηφία των εργαζομένων και της νεολαίας είναι τόσο μεγάλο που αναγκάζει όλους τους εκπρόσωπους της αντιλαικής πολιτικής, τα τσιράκια της ΕΕ και του ΔΝΤ αλλά και του ντόπιου κεφαλαίου να ταμπουρώνονται σαν αστακοί για να γιορτάσουν υποτίθεται την “μεγάλη εθνική επέτειο” μέσα στις πιο αποστειρωμένες συνθήκες, μακριά και απομονωμένοι από τον λαό, θυμίζοντας τους ευγενείς στον Μεσαίωνα.

Από την άλλη βέβαια, το δεύτερο συμπέρασμα που πρέπει να αντλήσουμε είναι ότι οι κυβερνώντες του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, και οι επίδοξοι ακόλουθοί τους, το ΛΑΟΣ, η ΔΗΣΥ, η ΔΗΜΑΡ, η Χρυσή Αυγή κ.ο.κ, ως γνήσιοι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου και των τραπεζιτών, μπροστά στην διασφάλιση ότι τα σπασμένα της κρίσης δεν θα βαρύνουν ούτε κατά ένα σεντ το κεφάλαιο, αλλά θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία με οποιοδήποτε κόστος για το βιωτικό τους επίπεδο, για την παιδεία, την υγεία, το μέλλον τους και τα εργασιακά τους δικαιώματα, γράφουν την δημοκρατία και τα δημοκρατικά δικαιώματα στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, αυταρχικοποιούνται και θωρακίζονται πίσω από την ωμή καταστολή της αστυνομίας και του στρατού τους.

Αν δεν τους ανατρέψουμε άμεσα, μόνο σε περισσότερη αυταρχικοποίηση μπορούν να οδηγηθούν: ας μην ξεχνάμε ούτως ή άλλως ότι μας κυβερνάνε κόμματα που ουδέποτε ψηφίστηκαν για να ακολουθήσουν αυτήν την πολιτική, ότι γίναν υπουργοί χωρίς να ερωτηθεί ο λαός οι φασίστες του ΛΑΟΣ (ο τσεκουροφόρος Βορίδης και ο Άδωνις δεν άλλαξαν ταυτότητα επειδή μπήκαν στην ΝΔ), και ότι έχουμε για πρωθυπουργό έναν αρχι-τραπεζίτη που ποτέ δεν εκλέχθηκε από τον λαό! Ο λαός πρέπει άμεσα να δώσει την δικιά του απάντηση, να επιβάλλουμε την δικιά μας απάντηση, να αποδείξουμε στους τρομοκράτες του κεφαλαίου και των ΜΜΕ ότι υπάρχει άλλος δρόμος, υπάρχει άλλη προοπτική, πέρα και μακριά από τις ακραίες αντεργατικές και αντιλαικές πολιτικές που αυτοί επιβάλλουν.

Μπροστά στην δικιά τους κάλπικη δημοκρατία, που ούτε οι ίδιοι δεν τηρούν όταν δεν τους συμφέρει, η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία του αγωνιζόμενου λαού, οι εργαζόμενοι, η νεολαία και όλα τα κοινωνικά στρώματα που ματώνουν για να επιβιώσει το σαπισμένο σύστημα που ονομάζεται καπιταλισμός, πρέπει να αντιτάξουμε την δικιά μας δημοκρατία, την εργατική δημοκρατία, την γνήσια εργατική-λαική εξουσία. Όπου ο εργαζόμενος λαός επιτέλους θα βρίσκεται στο τιμόνι μέσα από δημοκρατικές δομές στους χώρους εργασίας, στα αμφιθέατρα, στις γειτονιές, και μέσα από γενικές συνελεύσεις θα αποφασίζουμε για τις δικές μας ανάγκες, και μέσα από άμεσα ανακλητούς, υπόλογους στις αποφάσεις της πλειοψηφίας και δημοκρατικά εκλεγμένους αντιπροσώπους θα συντονίζομαστε σε ανώτερο επίπεδο. Να τσακίσουμε παράλληλα τους ακροδεξιούς νοσταλγούς του Χίτλερ μέσα από τις μαζικές διαδικασίες του κινήματος, να απομονώσουμε τους φασίστες του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής, να διασφαλίσουμε ότι το χαρτί του ρατσισμού και ο κρυφός άσσος στο μανίκι των αστών όταν δεν μπορούν αλλιώς να τα βγάλουν πέρα, δηλαδή ο φασισμός, δεν θα περάσουν!

Μπροστά στην επιβίωση των καπιταλιστών και των τραπεζιτών, όπου πάνω από ένα δις ευρώ την εβδομάδα πηγαίνουν για τα δάνεια των εγχωριων και ξένων δανειστών, να αντιτάξουμε την δικιά μας επιβίωση διαγράφοντας και μη πληρώνοντας το χρέος που ποτέ δεν δημιουργήσαμε, ποτέ δεν επωφεληθήκαμε από αυτό, που ούτως ή άλλως έχουμε χιλιοπληρώσει και αυτή την στιγμή καλούμαστε να πληρώσουμε τα ληστρικά πανωτόκια τους. Μπροστά στην σωτηρία της Ευρωπαικής Ένωσης και της φυλακής του ευρώ πρέπει να αντιτάξουμε την σωτηρία του λαού και να βγούμε από την καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική (μην ξεχνάμε την πρόσφατη επέμβαση και τον σφαγιασμό στην Λιβύη) λυκοσυμμαχία της ΕΕ και από την ευρω-θηλιά, για έναν άλλο διεθνισμό ανοίγοντας τον δρόμο και δίνοντας το παράδειγμα σε όλους τους λαούς για μία άλλη Ευρώπη των εργαζομένων.

Μπροστά στην διάλυση της παιδείας, της υγείας, των εργασιακών σχέσεων, μπροστά στο εφιαλτικό παρόν και μέλλον της λιτότητας, της ανεργίας, του κοινωνικού κανιβαλισμού να πούμε επιτέλους ενα “ως εδώ”, να κοινωνικοποίησουμε το ούτως ή άλλως κρατικοδίαιτο τραπεζικό σύστημα (τα τελευταία 3 χρόνια οι τράπεζες έχουν πάρει πάνω από 180 δις από το κράτος) αλλά και όλες τις μεγάλες και τις στρατηγικού χαρακτήρα επιχειρήσεις καθώς και αυτές που κλείνουν με εργατικό έλεγχο, για να έχουμε επιτέλους πραγματικά δημόσια και δωρεάν κοινωνικά αγαθά, για να βάλουμε φρένο στις μειώσεις μισθών και την ανεργία. Να δημεύσουμε τέλος την τεράστια εκκλησιαστική περιουσία για να χρησιμοποιηθεί για τις δικές μας ανάγκες και όχι για τις μπίζνες των διάφορων βατοπεδίων και Ευφραίμ, να διαχωριστεί επιτέλους η Εκκλησία από το κράτος.

Όσο δύσκολος και αν ακούγεται αυτός ο δρόμος, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο δρόμος που μας προτείνουν, το μέλλον που μας ετοιμάζουν (όχι για τα επόμενα χρόνια, αλλά για δεκαετίες ολόκληρες) είναι δέκα φορές πιο δύσκολος και βάναυσος για την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Μονόδρομος δεν είναι η πολιτική τους, είναι οι ανάγκες μας!