Σκίζοντας τα φύλλα της αντίδρασης | μια οφειλόμενη απάντηση σε ΔΑΠ και ΑΝΟΚ

Τις προηγούμενες ημέρες, όποιος έχει πρόσβαση στα κοινωνικά δίκτυα και παρακολουθεί τις σελίδες της ΔΑΠ και της ΑΝΟΚ, παρατάξεων της Νομικής ΔΠΘ δε θα μπορούσε να μην παρατηρήσει ότι η ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ-Ε.Α.Α.Κ είχε την τιμητική της. Οι παρατάξεις αυτές μας αποκάλεσαν φασίστες επειδή στο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου στις 16/9 σκίσαμε ένα ασφράγιστο χαρτί το οποίο χρησιμοποιούσε ένας ΔΑΠίτης για να το παίζει πρόεδρος του συλλόγου. Παράλληλα η ΑΝΟΚ πέρα από φασίστες μας αποκάλεσε και κομματικά τσιράκια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ γιατί η τελευταία έκανε τις ίδιες μέρες αφισοκόλληση στην σχολή

Ας δούμε όμως τα πράγματα αναλυτικά :

Μετά τις φοιτητικές εκλογές η φοιτητική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, οι ανεξάρτητοι βαθιά εξαρτημένοι από αντιδραστικές λογικές (ΑΝΟΚ) αλλά και το ΜΑΣ διόρισαν από κοινού ονομαστικό προεδρείο το οποίο όμως δεν συγκροτήθηκε, καθώς αφενός δεν ορίστηκε μέλος στο ονομαστικό ΔΣ από την ΑΡΕΝ και αφετέρου για τον λόγο αυτό και δεν επισφραγίστηκε από την σφραγίδα του συλλόγου. Το προεδρείο λοιπόν δεν συγκροτήθηκε ποτέ και η απόφαση είναι πέρα ως πέρα ανυπόστατη.

Παρά ταύτα ο αυτοανακηρυγμένος πρόεδρος της ΔΑΠ μια μέρα πριν το δημοψήφισμα δήλωνε στο ΣΚΑΙ ότι ο φοιτητικός μας σύλλογος με το ιστορικό του φορτίο και στις πλάτες των φοιτητών στηρίζει συλλήβδην ΝΑΙ στις προτάσεις της γραβατωμένης αλητείας των Βρυξελλών για περαιτέρω φτωχοποίηση και εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας. Από την μεριά μας είναι ξεκάθαρο ότι τα νταβατζιλίκια στις πλάτες των φοιτητών και της νεολαίας που είπε κατά 85% ΟΧΙ στην υποθήκευση του μέλλοντός της από αυτούς που φέρνουν μπράβους στις συνελεύσεις δεν έχουν θέση στον σύλλογο, όπως δεν είχε θέση και η επίμαχη σελίδα στα πρακτικά του ΔΣ.

Οι χαρακτηρισμοί από δυνάμεις όπως η ΔΑΠ και τα κηρύγματα περί δημοκρατίας από αυτούς που έχουν να εμφανιστούν σε γενική συνέλευση του συλλόγου από συστάσεως κόσμου και όταν εμφανίζονται το κάνουν με την παρουσία μπράβων μόνο γέλιο μπορούν να προκαλέσουν. Μάλιστα από κοινού με την ΑΝΟΚ ανέσυραν την αντιδραστική θεωρία τον δύο άκρων, μιλώντας για μαύρο και κόκκινο φασισμό, ταυτίζοντας τα μέλη του σχήματος με τους μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής.

Λίγο οξύμωρο βέβαια αν σκεφτεί κανείς ότι ο εκπρόσωπος της ΔΑΠ στο ΔΣ δήλωνε ευθαρσώς πως η δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν ήταν πολιτική (ακριβώς για το ίδιο πράγμα προσπαθούσαν να πείσουν τον λαό τα αστικά κόμματα και δημοσιογράφοι σε εντεταλμένη υπηρεσία). Λίγες ώρες αργότερα ο αρχιφασίστας Μιχαλολιάκος τον διέψευσε αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη της δολοφονίας. Σε παρόμοια λογική κινήθηκαν και τα μέλη της ΑΝΟΚ δηλώνοντας πως «η δολοφονία ενός ανθρώπου γίνεται πεδίο πολιτικής εκμετάλλευσης», καλώντας τον σύλλογο να παραστεί σε μια πορεία «εις μνήμην», ακριβώς όπως σε ένα μνημόσυνο, χωρίς να θέτει πολιτικό πλαίσιο, χωρίς να αναγνωρίζει την πολιτική διάσταση της δολοφονίας, χωρίς καν να στοχοποιεί τον φασισμό, όσους τον υπηρετούν και το σύστημα που τον γεννά.

Και μια διευκρίνιση για τα κροκοδείλια δάκρυα που έχυσαν ΔΑΠ και ΑΝΟΚ για τη δημοκρατία και τις θεσμικές διαδικασίες των ΔΣ. Γιατί συμμετέχουμε λοιπόν στα ΔΣ; Η αντίληψη μας ως προς αυτά είναι εντελώς εργαλειακή, καθώς είναι μία αποστειρωμένη διαδικασία συχνά σε κλειστά δωμάτια που δεν εμπλέκει το σύνολο των φοιτητών. Η θέση μας απέναντι σε αυτά συνοψίζεται σε τρεις λέξεις :εντός, εκτός, ενάντια. Είμαστε «εντός» με την έννοια ότι παρεμβαίνουμε σε αυτό για να μην λαμβάνονται αντιδραστικές αποφάσεις ενάντια στα συμφέροντα των φοιτητών. «Εκτός» γιατί διαφωνούμε με την λογική των αντιπροσώπων και αντιλαμβανόμαστε τη Γενική Συνέλευση ως πραγματικό δημοκρατικό πεδίο αντιπαράθεσης. Και «ενάντια» γιατί μπορεί να δημιουργήσει προνομιακούς συνομιλητές καθηγητών, υπουργείου και κυβέρνησης στις πλάτες του φοιτητικού συλλόγου και των ζωντανών διαδικασιών του. Επομένως θεωρούμε αυτονόητο πως δε θα αφήσουμε να δομηθεί από τη ΔΑΠ και την ΑΝΟΚ, με την αγαστή συνεργασία του ΜΑΣ ένα αντιδραστικό προεδρείο με ΔΑΠίτη πρόεδρο. Είτε για να λειτουργεί ως αχυράνθρωπος της ΔΑΠ με σκοπό την απονέκρωση του συλλόγου, είτε για να λειτουργεί ως ένα ονομαστικό προεδρείο στο οποίο πολιτικές δυνάμεις θα ρίχνουν το ανάθεμα με όρους καταγγελίας, ενώ παράλληλα θα αναδεικνύεται προσωποπαγώς ο αγωνιστής φοιτητής που εργολαβικά θα υπερασπίζεται τα δικαιώματα των φοιτητών. Αδιαφορώντας εντέλει αν ο σύλλογος μπορεί να είναι όμηρος της ΔΑΠ και του προεδρείου της ακόμη και σε κινηματικές περιόδους (όπως ακριβώς έγινε και τον Δεκέμβρη του 2008, όταν ο πρόεδρος είχε εξαφανιστεί και αρνούταν να επικυρώσει τη δημοκρατικά ειλημμένη απόφαση της Γ.Σ). Σημαντική η ευθύνη και του ΜΑΣ, του οποίου είναι πάγια πρακτική να ορίζει ονομαστικά μέλη στο ΔΣ για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, αλλά ακόμη και τώρα που ο σύλλογος έχει συρθεί στη στήριξη του ΝΑΙ πραξικοπηματικά δε φαίνεται να προβληματίζεται, λειτουργώντας ως χρήσιμος ηλίθιος στις επιδιώξεις της ΔΑΠ, και μάλιστα τη στιγμή που έχει συγκροτηθεί ένα βαθιά αντιδραστικό ΔΣ από ΔΑΠ-ΑΝΟΚ. Και διευκρινίζουμε: στο σύλλογο αντιπαρατίθενται πολιτικά σχέδια και όχι πρόσωπα και σε κάθε περίπτωση δε θα χαρίσουμε το σύλλογο στους αχυρανθρώπους της ΔΑΠ και τους πασοκοποταμίσιους της ΑΝΟΚ (που δηλώνουν ανεξάρτητοι-αλλά μένουν Ευρώπη, είναι ενάντια στις παρατάξεις-αλλά έχουν συγκροτήσει παράταξη και διορίζουν ονομαστικά εκπροσώπους).

Τασσόμαστε ως Παρανομία ΕΑΑΚ αταλάντευτα με τις γενικές συνελεύσεις ως ζωντανό κύτταρο δημοκρατίας μέσα στον φοιτητικό σύλλογο, το ανώτατο αποφασιστικό όργανο στο οποίο ο καθένας μπορεί να διατυπώνει την άποψη του και οι αποφάσεις να παίρνονται αμεσοδημοκρατικά από την βάση. Κεκτημένο του σχήματος και όλων των σχημάτων της Ε.Α.Α.Κ είναι η αντίληψη που συμπυκνώνεται στο «Όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις». Αντίστοιχα, θεωρούμε κεκτημένο του φοιτητικού κινήματος την αντίληψη του Πανεπιστημίου ως ευρύτερου πολιτικού και κοινωνικού χώρου, όχι στείρα ακαδημαϊκό, όχι μεταλυκειακό ίδρυμα-κολέγιο και εν τέλει το αντιλαμβανόμαστε ως κέντρο αγώνα που θα αγκαλιάζει όλες τις πληττόμενες κοινωνικές δυνάμεις. Ακριβώς όπως λειτούργησε ως πυρήνας του αντιδικτατορικού αγώνα φοιτητών και εργατών (στο Πολυτεχνείο συσπειρώθηκαν όχι μόνο φοιτητές, αλλά μαθητές, οικοδόμοι, βιομηχανικοί εργάτες και αγρότες). 

Ωστόσο στην τελευταία γενική συνέλευση του συλλόγου μας υπερψηφίστηκε πλαίσιο που περιελάμβανε την αφαίρεση όλου του πολιτικού υλικού από τους χώρους της σχολής, κατι που στην ουσία σημαίνει αποπολιτικοποίηση του πανεπιστημίου και αποστείρωσή του από οποιαδήποτε πολιτική διεργασία εντός του. Ακριβώς σαν να αντιλαμβάνονται οι συνάδελφοι της ΑΝΟΚ την πολιτική ως ένα αντικείμενο που δεν αφορά τους φοιτητές, την ίδια ώρα που διακυβεύεται η δυνατότητα φοίτησης της πλατιάς μάζας των φοιτητών. Γι αυτό τον λόγο λοιπόν μπορεί να υπάρξουν και ορισμένες αποφάσεις του συλλόγου, που τον οδηγούν σε αντιδραστικά μονοπάτια και αμφισβητούν δημοκρατικά κεκτημένα (που δε κερδήθηκαν σε συνθήκες ομαλότητας και θεσμικής νομιμοφροσύνης αλλά με αγώνες και αίμα).

Το πανεπιστήμιο ήταν, είναι και θα παραμείνει ένας ζωντανός χώρος ελέυθερης έκφρασης και δράσης, ένα εργαστήρι ζύμωσης και διάδοσης ριζοσπαστικών, επαναστατικών, και απελευθερωτικών ιδεών. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως μια σειρά άγριων εξεγέρσεων όπως ο Μάης του 1968 και η πλατεία της Τιενανμέν είχαν ως πυροδότη την δράση της φοιτητικής νεολαίας.

Οι ιδέες για ένα “καθαρό” πανεπιστήμιο που θα θυμίζει νεκροταφείο για να περνάει ανενόχλητη η επίθεση του κράτους, της ΕΕ και του κεφαλαίου στην δημόσια δωρεάν εκπαίδευση όχι μόνο δεν είναι φρέσκιες αλλά αντίθετα είναι τόσο παλιές και σάπιες όσο τα ακροδεξιά και νεοφιλελέυθερα μυαλά που τις επινόησαν.

Εμείς επιλέγουμε να είμαστε με τους βρώμικους τοίχους, αυτούς που θα είναι λερωμένοι με τις ιδέες, τις αγωνίες και τα συνθήματα όλων αυτών που ασφυκτιούν από την σημερινή βάρβαρη πραγματικότητα, αυτούς που θα προβάλουν την ομορφιά του αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και το όραμα για την οριστική χειραφέτηση του ανθρώπου απο τα δεσμά της αναγκαιότητας.

Το “άσπρο” της ησυχίας, το άσπρο της φυλακής, των νοσοκομείων και των ψυχιατρείων δε θα επικρατήσει ούτε στην σχολή, ούτε στις ζωές μας ούτε και πουθενά !

ΥΓ: μια διευκρίνηση στους εκλεκτούς συναδέλφους της ΑΝΟΚ που εγκαλούν «τα μέλη του σχήματος των ΕΑΑΚ στη Νομική» για αντιδημοκρατικές πρακτικές και κομματικές αγκυλώσεις .

1. Η καταγγελία σας βρίθει από ανακρίβειες. Η Ε.Α.Α.Κ είναι μέτωπο οργανώσεων και πρωτοπόρων αγωνιστών της αντικαπιταλιστικής αριστεράς από το 1991 στα πανεπιστήμια. Δεν λειτουργούμε ως ιμάντας μεταβίβασης καμιάς κομματικής γραμμής δοσμένης από τα πάνω. Όποιος έχει παρακολουθήσει έστω και μια διαδικασία σχήματος αντιλαμβάνεται πως η πολιτική γραμμή παράγεται από τους ίδιους τους αγωνιστές των σχημάτων.

2. Όσον αφορά την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α , να διευκρινήσουμε και πάλι πως δεν συνιστά κόμμα, αλλά μέτωπο από το 2009. Μέλη του σχήματός μας περήφανα δηλώνουν και μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ωστόσο στο σχήμα μας στρατεύονται και ανένταχτοι αγωνιστές. Η Ε.Α.Α.Κ. πανελλαδικά αλλά και εμείς, το σχήμα της ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ-Ε.Α.Α.Κ. ποτέ δεν κρύψαμε ότι ανήκουμε πολιτικά και ιδεολογικά στον χώρο της επαναστατικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς, ποτέ δεν βάλαμε τον μανδύα του “πολιτικά ανεξάρτητου” και “αχρωμάτιστου”. Παράλληλα, στα σχήματά μας συμμετέχουν ανένταχτοι αγωνιστές της αριστεράς μέχρι οργανωμένους αγωνιστές από πολλές διαφορετικές καταβολές, από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέχρι το ΕΕΚ και άλλες οργανώσεις, και όλοι συμμετέχουν ισότιμα στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, αμεσοδημοκρατικά και από τα κάτω. Κάθε σχήμα της Ε.Α.Α.Κ. διαμορφώνει την δική του ανάλυση, επιλέγει να δώσει σε διαφορετικά σημεία έμφαση. Γι'αυτό εξάλλου έχουν και το δικό τους όνομα και αφίσα, και όχι ένα κεντρικό, παραταξιακό.

Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους

Την τελευταία εβδομάδα η ελληνική κοινωνία με αφορμή το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου έχει γίνει μάρτυρας ενός ακραίου σκηνικού πόλωσης. Από το πρωί μέχρι το βράδυ τα συστημικά ΜΜΕ, μαζί με όλο το παλιό πολιτικό κατεστημένο, μεγάλες επιχειρήσεις και κάθε λογής περσόνα έχουν εξαπολύσει μιας απίστευτης κλίμακας τρομοκρατία ώστε να κάμψουν την βούληση ενός περήφανου λαού που έχει αποφασίσει να πει ένα μεγάλο "ΌΧΙ" στα μνημόνια και τους εκβιασμούς των ΕΕ - ΔΝΤ.

Σε κάθε περίπτωση όμως, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, το πιο σημαντικό στοιχείο που μπήκε στην ημερήσια διάταξη και πέτυχε αυτό το δημοψήφισμα είναι ότι έκανε περισσότερο εμφανείς από ποτέ τις κοινωνικές αντιθέσεις. Όταν σύσσωμα τα αφεντικά εκβιάζουν καθημερινά ότι αν δεν βγει το "ΝΑΙ" και φύγουμε από ευρώ/ΕΕ, οι εργαζόμενοι θα απολυθούν, θα μειωθούν μισθοί συντάξεις, θα κουρευτούν καταθέσεις κλπ, οι από κάτω δεν μπορούν παρά να καταλάβουν ότι τα συμφέροντά τους βρίσκονται στην απέναντι όχθη. Δεν ζούμε έναν νέο "εθνικό διχασμό" αλλά είμαστε στο μέσο ενός αδυσώπητου ταξικού πολέμου.

Σε αυτήν την συγκυρία αποφάσισαν να μιλήσουν και οι καθηγητές της Νομικής ΔΠΘ. Θετικό θα μπορούσε να πει κανείς που μετά από 5 χρόνια σιωπής στην πλειοψηφία τους αποφάσισαν να μιλήσουν. Ωστόσο αυτό που βρήκαν να πουν ύστερα από τόσα χρόνια, δεν είναι κάτι για την κατάσταση της ελληνικής παιδείας που υποχρηματοδοτείται συστηματικά. Δεν είναι κάτι για την ανεργία που στην νεολαία φτάνει 50 %. Δεν είναι κάτι για τις αυτοκτονίες στα χρόνια των μνημονίων. Δεν είναι κάτι για τις ουρές στα συσσίτια και στον ΟΑΕΔ. Δεν είναι κάτι για την καταστροφή του περιβάλλοντος στις Σκουριές. Δεν είναι για τους φοιτητές που αναγκάζονται να εργάζονται για να τα βγάλουν πέρα με τις σπουδές τους.

Μίλησαν για να καλέσουν τον λαό να ψηφίσει "ΝΑΙ" για να μην "διακινδυνεύσουμε την ευημερία και την ομαλότητα της χώρας" η οποία θα εξασφαλιστεί μόνο μέσα από την παραμονή στο Ευρώ και την ΕΕ την ίδια στιγμή που είναι οι κύριοι υπαίτιοι για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία.

Κύριοι συνάδελφοι δεν ξέρουμε αν στα μεγάλα δικηγορικά σας γραφεία έχει φτάσει ακόμα η φτώχεια και η εξαθλίωση ή στερηθήκατε λίγο από το παντεσπάνι σας. Δεν ξέρουμε τι πτυχία, διδακτορικά, διατριβές έχει ο καθένας σας ή πόσες βιβλιοθήκες στο σπίτι του και πόσες συμμετοχές σε διεθνή συνέδρια

Αλλά αυτήν την Κυριακή ο λαός θα σας γράψει στα αρχίδια του !

Ο διαχρονικός εργολάβος σίτισης του ΔΠΘ

Ήταν κοινό μυστικό για όλους μας ότι κάτι δεν πήγαινε καλά όλο αυτό το διάστημα με την λέσχη. Ωστόσο κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί το μέγεθος της διαπλοκής καθηγητών, πρυτάνεων και άλλων "ακαδημαϊκών παραγόντων με επιχειρηματικά συμφέροντα για εργολαβίες εκατομμυρίων ευρώ.

Και όλο αυτό το παιχνίδι παιζόταν στις πλάτες χιλιάδων φοιτητών που τόσα χρόνια τρώνε τα σκατά του Χούτου ο οποίος θυσαύριζε με φωτογραφικούς διαγωνισμούς. Αναδημοσιεύουμε το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της "Εφημερίδας των Συντακτών".

Όσο το κέρδος θα μπαίνει πάνω από τις ανάγκες των φοιτητών τόσο θα διαιωνίζονται φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής όπου μοναδικός χαμένος πάντα βγαίνουμε εμάς !

ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ !

Την προηγούμενη βδομάδα βγήκε επιτέλους το πρόγραμμα της εξεταστικής. Για όσους το είδαν θα παρατήρησαν δύο πράγματα. Από τη μία το απαράδεκτο του πρώτου έτους το οποίο δίνει απανωτά μαθήματα την πρώτη βδομάδα και μετά "κάθεται" 2 βδομάδες για το διοικητικό. Από την άλλη το πρόγραμμα δεν έχει τα μαθήματα των χειμερινών εξαμήνων!!!

Το ζήτημα της διπλής εξεταστικής μας απασχολεί μετά το πέρας κάθε εξαμήνου. Και αυτό γιατί ο νόμος Διαμαντοπούλου τις έχει καταργήσει. Το θέμα πλέον άπτεται στην γενική συνέλευση κάθε τμήματος. Στη σχολή μας οι καθηγητές θα συνεδριάσουν την Τετάρτη το πρωί.

Είναι καθήκον του φοιτητικού μας συλλόγου να επιβάλει κάθε φορά αυτό που επιτάσσουν οι ανάγκες των φοιτητών. Και είναι αναφαίρετο δικαίωμα το να μπορούμε να δίνουμε μαθήματα σαν άνθρωποι και όχι με προγράμματα-εξπρές για να πηγαίνουν στα γραφεία τους οι κύριοι καθηγητές ή με τα μισά μαθήματα εντός αυτού. Το πανεπιστήμιο είναι κοινωνικός χώρος πολιτικής και πολιτιστικής έκφρασης, ένας χώρος που πρέπει να γίνονται εκδηλώσεις, ζυμώσεις και συζητήσεις, όπου θα βγαίνουν ολοκληρωμένες προσωπικότητες και άνθρωποι με  σφαιρική εποπτεία επί του επιστημονικού τους αντικειμένου.

Ένα πανεπιστήμιο που συνεχώς θα θυμίζει “καλοκουρδισμένο ρολόι” ,ένα μέρος δηλαδή που η λειτουργία του θα προσομοιάζει με αυτήν ενός εργοστασίου, με την ανάγκη για συνεχή εντατικοποίηση και αύξηση της ανταποδοτικότητας να τσακίζει κάθε έννοια πολιτικής και πολιτιστικής έκφρασης και δημιουργίας, είναι μεν ένα “καθαρό” πανεπιστήμιο, όσο βέβαια και ο νεκρός πριν τον βάλουν στο φέρετρο. Και είναι εν τέλει ένα πανεπιστήμιο για λίγους κι εκλεκτούς. Όσους δηλαδή έχουν την οικονομική δυνατότητα να αντέξουν τον φρενήρη ανταγωνισμό παρά τις συνεχείς περικοπές της φοιτητικής μέριμνας αλλά και τις συνολικές πολιτικές λιτότητας που συνεχίζει ακάθεκτα η νέα κυβέρνηση.
 

Μέχρι στιγμής έχει φανεί ότι τα ζητήματα αυτά λύνονται με μαζικούς και ανυποχώρητους αγώνες επιβολής από τους φοιτητές και όχι με τη συλλογή ηλεκτρονικών και μη υπογραφών ή με επιστολές σε υπουργεία. Επιβολή στην προκειμένη σημαίνει να πάει μαζικά ο σύλλογος στην Συνέλευση τμήματος την Τετάρτη και να μην επιτρέψει σε κανέναν καθηγητή να βγει μέχρι να παρθεί απόφαση. Γι' αυτό το λόγο καλούμε όλες και όλους να παρευρεθούμε μαζικά στη συνεδρίαση με σκοπό την εξασφάλιση της διπλής εξεταστικής για όλους και την διαμόρφωση ενός πιο λογικού προγράμματος εξεταστικής που θα διασφαλίζει τον απαραίτητο χρόνο για την προετοιμασία του κάθε μαθήματος. Ή θα επιλέξουμε τον συλλογικό δρόμο ή θα την φάμε ο καθένας ξεχωριστά. Είναι στο χέρι μας !

ΤΕΤΑΡΤΗ 20/05  ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ
11:00 Π.Μ.  στην αίθουσα συνεδριάσεων (πάνω από την γραμματεία) της Νέας Νομικής