Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Σκίζοντας τα φύλλα της αντίδρασης | μια οφειλόμενη απάντηση σε ΔΑΠ και ΑΝΟΚ


Τις προηγούμενες ημέρες, όποιος έχει πρόσβαση στα κοινωνικά δίκτυα και παρακολουθεί τις σελίδες της ΔΑΠ και της ΑΝΟΚ, παρατάξεων της Νομικής ΔΠΘ δε θα μπορούσε να μην παρατηρήσει ότι η ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ-Ε.Α.Α.Κ είχε την τιμητική της. Οι παρατάξεις αυτές μας αποκάλεσαν φασίστες επειδή στο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου στις 16/9 σκίσαμε ένα ασφράγιστο χαρτί το οποίο χρησιμοποιούσε ένας ΔΑΠίτης για να το παίζει πρόεδρος του συλλόγου. Παράλληλα η ΑΝΟΚ πέρα από φασίστες μας αποκάλεσε και κομματικά τσιράκια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ γιατί η τελευταία έκανε τις ίδιες μέρες αφισοκόλληση στην σχολή
Ας δούμε όμως τα πράγματα αναλυτικά :
Μετά τις φοιτητικές εκλογές η φοιτητική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, οι ανεξάρτητοι βαθιά εξαρτημένοι από αντιδραστικές λογικές (ΑΝΟΚ) αλλά και το ΜΑΣ διόρισαν από κοινού ονομαστικό προεδρείο το οποίο όμως δεν συγκροτήθηκε, καθώς αφενός δεν ορίστηκε μέλος στο ονομαστικό ΔΣ από την ΑΡΕΝ και αφετέρου για τον λόγο αυτό και δεν επισφραγίστηκε από την σφραγίδα του συλλόγου. Το προεδρείο λοιπόν δεν συγκροτήθηκε ποτέ και η απόφαση είναι πέρα ως πέρα ανυπόστατη.
Παρά ταύτα ο αυτοανακηρυγμένος πρόεδρος της ΔΑΠ μια μέρα πριν το δημοψήφισμα δήλωνε στο ΣΚΑΙ ότι ο φοιτητικός μας σύλλογος με το ιστορικό του φορτίο και στις πλάτες των φοιτητών στηρίζει συλλήβδην ΝΑΙ στις προτάσεις της γραβατωμένης αλητείας των Βρυξελλών για περαιτέρω φτωχοποίηση και εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας. Από την μεριά μας είναι ξεκάθαρο ότι τα νταβατζιλίκια στις πλάτες των φοιτητών και της νεολαίας που είπε κατά 85% ΟΧΙ στην υποθήκευση του μέλλοντός της από αυτούς που φέρνουν μπράβους στις συνελεύσεις δεν έχουν θέση στον σύλλογο, όπως δεν είχε θέση και η επίμαχη σελίδα στα πρακτικά του ΔΣ.
Οι χαρακτηρισμοί από δυνάμεις όπως η ΔΑΠ και τα κηρύγματα περί δημοκρατίας από αυτούς που έχουν να εμφανιστούν σε γενική συνέλευση του συλλόγου από συστάσεως κόσμου και όταν εμφανίζονται το κάνουν με την παρουσία μπράβων μόνο γέλιο μπορούν να προκαλέσουν. Μάλιστα από κοινού με την ΑΝΟΚ ανέσυραν την αντιδραστική θεωρία τον δύο άκρων, μιλώντας για μαύρο και κόκκινο φασισμό, ταυτίζοντας τα μέλη του σχήματος με τους μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής.
Λίγο οξύμωρο βέβαια αν σκεφτεί κανείς ότι ο εκπρόσωπος της ΔΑΠ στο ΔΣ δήλωνε ευθαρσώς πως η δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν ήταν πολιτική (ακριβώς για το ίδιο πράγμα προσπαθούσαν να πείσουν τον λαό τα αστικά κόμματα και δημοσιογράφοι σε εντεταλμένη υπηρεσία). Λίγες ώρες αργότερα ο αρχιφασίστας Μιχαλολιάκος τον διέψευσε αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη της δολοφονίας. Σε παρόμοια λογική κινήθηκαν και τα μέλη της ΑΝΟΚ δηλώνοντας πως «η δολοφονία ενός ανθρώπου γίνεται πεδίο πολιτικής εκμετάλλευσης», καλώντας τον σύλλογο να παραστεί σε μια πορεία «εις μνήμην», ακριβώς όπως σε ένα μνημόσυνο, χωρίς να θέτει πολιτικό πλαίσιο, χωρίς να αναγνωρίζει την πολιτική διάσταση της δολοφονίας, χωρίς καν να στοχοποιεί τον φασισμό, όσους τον υπηρετούν και το σύστημα που τον γεννά.
Και μια διευκρίνιση για τα κροκοδείλια δάκρυα που έχυσαν ΔΑΠ και ΑΝΟΚ για τη δημοκρατία και τις θεσμικές διαδικασίες των ΔΣ. Γιατί συμμετέχουμε λοιπόν στα ΔΣ; Η αντίληψη μας ως προς αυτά είναι εντελώς εργαλειακή, καθώς είναι μία αποστειρωμένη διαδικασία συχνά σε κλειστά δωμάτια που δεν εμπλέκει το σύνολο των φοιτητών. Η θέση μας απέναντι σε αυτά συνοψίζεται σε τρεις λέξεις :εντός, εκτός, ενάντια. Είμαστε «εντός» με την έννοια ότι παρεμβαίνουμε σε αυτό για να μην λαμβάνονται αντιδραστικές αποφάσεις ενάντια στα συμφέροντα των φοιτητών. «Εκτός» γιατί διαφωνούμε με την λογική των αντιπροσώπων και αντιλαμβανόμαστε τη Γενική Συνέλευση ως πραγματικό δημοκρατικό πεδίο αντιπαράθεσης. Και «ενάντια» γιατί μπορεί να δημιουργήσει προνομιακούς συνομιλητές καθηγητών, υπουργείου και κυβέρνησης στις πλάτες του φοιτητικού συλλόγου και των ζωντανών διαδικασιών του. Επομένως θεωρούμε αυτονόητο πως δε θα αφήσουμε να δομηθεί από τη ΔΑΠ και την ΑΝΟΚ, με την αγαστή συνεργασία του ΜΑΣ ένα αντιδραστικό προεδρείο με ΔΑΠίτη πρόεδρο. Είτε για να λειτουργεί ως αχυράνθρωπος της ΔΑΠ με σκοπό την απονέκρωση του συλλόγου, είτε για να λειτουργεί ως ένα ονομαστικό προεδρείο στο οποίο πολιτικές δυνάμεις θα ρίχνουν το ανάθεμα με όρους καταγγελίας, ενώ παράλληλα θα αναδεικνύεται προσωποπαγώς ο αγωνιστής φοιτητής που εργολαβικά θα υπερασπίζεται τα δικαιώματα των φοιτητών. Αδιαφορώντας εντέλει αν ο σύλλογος μπορεί να είναι όμηρος της ΔΑΠ και του προεδρείου της ακόμη και σε κινηματικές περιόδους (όπως ακριβώς έγινε και τον Δεκέμβρη του 2008, όταν ο πρόεδρος είχε εξαφανιστεί και αρνούταν να επικυρώσει τη δημοκρατικά ειλημμένη απόφαση της Γ.Σ). Σημαντική η ευθύνη και του ΜΑΣ, του οποίου είναι πάγια πρακτική να ορίζει ονομαστικά μέλη στο ΔΣ για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, αλλά ακόμη και τώρα που ο σύλλογος έχει συρθεί στη στήριξη του ΝΑΙ πραξικοπηματικά δε φαίνεται να προβληματίζεται, λειτουργώντας ως χρήσιμος ηλίθιος στις επιδιώξεις της ΔΑΠ, και μάλιστα τη στιγμή που έχει συγκροτηθεί ένα βαθιά αντιδραστικό ΔΣ από ΔΑΠ-ΑΝΟΚ. Και διευκρινίζουμε: στο σύλλογο αντιπαρατίθενται πολιτικά σχέδια και όχι πρόσωπα και σε κάθε περίπτωση δε θα χαρίσουμε το σύλλογο στους αχυρανθρώπους της ΔΑΠ και τους πασοκοποταμίσιους της ΑΝΟΚ (που δηλώνουν ανεξάρτητοι-αλλά μένουν Ευρώπη, είναι ενάντια στις παρατάξεις-αλλά έχουν συγκροτήσει παράταξη και διορίζουν ονομαστικά εκπροσώπους).
Τασσόμαστε ως Παρανομία ΕΑΑΚ αταλάντευτα με τις γενικές συνελεύσεις ως ζωντανό κύτταρο δημοκρατίας μέσα στον φοιτητικό σύλλογο, το ανώτατο αποφασιστικό όργανο στο οποίο ο καθένας μπορεί να διατυπώνει την άποψη του και οι αποφάσεις να παίρνονται αμεσοδημοκρατικά από την βάση. Κεκτημένο του σχήματος και όλων των σχημάτων της Ε.Α.Α.Κ είναι η αντίληψη που συμπυκνώνεται στο «Όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις». Αντίστοιχα, θεωρούμε κεκτημένο του φοιτητικού κινήματος την αντίληψη του Πανεπιστημίου ως ευρύτερου πολιτικού και κοινωνικού χώρου, όχι στείρα ακαδημαϊκό, όχι μεταλυκειακό ίδρυμα-κολέγιο και εν τέλει το αντιλαμβανόμαστε ως κέντρο αγώνα που θα αγκαλιάζει όλες τις πληττόμενες κοινωνικές δυνάμεις. Ακριβώς όπως λειτούργησε ως πυρήνας του αντιδικτατορικού αγώνα φοιτητών και εργατών (στο Πολυτεχνείο συσπειρώθηκαν όχι μόνο φοιτητές, αλλά μαθητές, οικοδόμοι, βιομηχανικοί εργάτες και αγρότες). 

Ωστόσο στην τελευταία γενική συνέλευση του συλλόγου μας υπερψηφίστηκε πλαίσιο που περιελάμβανε την αφαίρεση όλου του πολιτικού υλικού από τους χώρους της σχολής, κατι που στην ουσία σημαίνει αποπολιτικοποίηση του πανεπιστημίου και αποστείρωσή του από οποιαδήποτε πολιτική διεργασία εντός του. Ακριβώς σαν να αντιλαμβάνονται οι συνάδελφοι της ΑΝΟΚ την πολιτική ως ένα αντικείμενο που δεν αφορά τους φοιτητές, την ίδια ώρα που διακυβεύεται η δυνατότητα φοίτησης της πλατιάς μάζας των φοιτητών. Γι αυτό τον λόγο λοιπόν μπορεί να υπάρξουν και ορισμένες αποφάσεις του συλλόγου, που τον οδηγούν σε αντιδραστικά μονοπάτια και αμφισβητούν δημοκρατικά κεκτημένα (που δε κερδήθηκαν σε συνθήκες ομαλότητας και θεσμικής νομιμοφροσύνης αλλά με αγώνες και αίμα).
Το πανεπιστήμιο ήταν, είναι και θα παραμείνει ένας ζωντανός χώρος ελέυθερης έκφρασης και δράσης, ένα εργαστήρι ζύμωσης και διάδοσης ριζοσπαστικών, επαναστατικών, και απελευθερωτικών ιδεών. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως μια σειρά άγριων εξεγέρσεων όπως ο Μάης του 1968 και η πλατεία της Τιενανμέν είχαν ως πυροδότη την δράση της φοιτητικής νεολαίας.
Οι ιδέες για ένα “καθαρό” πανεπιστήμιο που θα θυμίζει νεκροταφείο για να περνάει ανενόχλητη η επίθεση του κράτους, της ΕΕ και του κεφαλαίου στην δημόσια δωρεάν εκπαίδευση όχι μόνο δεν είναι φρέσκιες αλλά αντίθετα είναι τόσο παλιές και σάπιες όσο τα ακροδεξιά και νεοφιλελέυθερα μυαλά που τις επινόησαν.
Εμείς επιλέγουμε να είμαστε με τους βρώμικους τοίχους, αυτούς που θα είναι λερωμένοι με τις ιδέες, τις αγωνίες και τα συνθήματα όλων αυτών που ασφυκτιούν από την σημερινή βάρβαρη πραγματικότητα, αυτούς που θα προβάλουν την ομορφιά του αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και το όραμα για την οριστική χειραφέτηση του ανθρώπου απο τα δεσμά της αναγκαιότητας.
Το “άσπρο” της ησυχίας, το άσπρο της φυλακής, των νοσοκομείων και των ψυχιατρείων δε θα επικρατήσει ούτε στην σχολή, ούτε στις ζωές μας ούτε και πουθενά !

ΥΓ: μια διευκρίνηση στους εκλεκτούς συναδέλφους της ΑΝΟΚ που εγκαλούν «τα μέλη του σχήματος των ΕΑΑΚ στη Νομική» για αντιδημοκρατικές πρακτικές και κομματικές αγκυλώσεις .

  1. Η καταγγελία σας βρίθει από ανακρίβειες. Η Ε.Α.Α.Κ είναι μέτωπο οργανώσεων και πρωτοπόρων αγωνιστών της αντικαπιταλιστικής αριστεράς από το 1991 στα πανεπιστήμια. Δεν λειτουργούμε ως ιμάντας μεταβίβασης καμιάς κομματικής γραμμής δοσμένης από τα πάνω. Όποιος έχει παρακολουθήσει έστω και μια διαδικασία σχήματος αντιλαμβάνεται πως η πολιτική γραμμή παράγεται από τους ίδιους τους αγωνιστές των σχημάτων.

  2. Όσον αφορά την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α , να διευκρινήσουμε και πάλι πως δεν συνιστά κόμμα, αλλά μέτωπο από το 2009. Μέλη του σχήματός μας περήφανα δηλώνουν και μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ωστόσο στο σχήμα μας στρατεύονται και ανένταχτοι αγωνιστές. Η Ε.Α.Α.Κ. πανελλαδικά αλλά και εμείς, το σχήμα της ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ-Ε.Α.Α.Κ. ποτέ δεν κρύψαμε ότι ανήκουμε πολιτικά και ιδεολογικά στον χώρο της επαναστατικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς, ποτέ δεν βάλαμε τον μανδύα του “πολιτικά ανεξάρτητου” και “αχρωμάτιστου”. Παράλληλα, στα σχήματά μας συμμετέχουν ανένταχτοι αγωνιστές της αριστεράς μέχρι οργανωμένους αγωνιστές από πολλές διαφορετικές καταβολές, από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέχρι το ΕΕΚ και άλλες οργανώσεις, και όλοι συμμετέχουν ισότιμα στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, αμεσοδημοκρατικά και από τα κάτω. Κάθε σχήμα της Ε.Α.Α.Κ. διαμορφώνει την δική του ανάλυση, επιλέγει να δώσει σε διαφορετικά σημεία έμφαση. Γι'αυτό εξάλλου έχουν και το δικό τους όνομα και αφίσα, και όχι ένα κεντρικό, παραταξιακό.