Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

Ανδρέα Λοβέρδο, άκου το καλά ! Οι διαγραφές σου θα μείνουν στα χαρτιά !



Λιγότερο από μία εβδομάδα απομένει έως ότου υλοποιηθούν οι διαγραφές των «αιωνίων» φοιτητών οι οποίες προβλέπονται στο νόμο Διαμαντοπούλου - Αρβανιτόπουλου. Ένα μέτρο που στοχεύει αφενός στο να οδηγήσει τους φοιτητές να μην έχουν καμία άλλη ασχολία πέρα από το διάβασμα και να μην αντιδρούν στις βάρβαρες πολιτικές που μας επιβάλλονται, και αφετέρου να ευθυγραμμιστεί η λειτουργία του πανεπιστήμιου με τις ανάγκες των επιχειρήσεων και τις απαιτήσεις των διεθνών οίκων αξιολόγησης.

Παρ’ όλα αυτά στις 26 του μηνός ψηφίζεται στη Βουλή τροπολογία σύμφωνα με την οποία όσοι από τους «λιμνάζοντες» φοιτητές συμμετείχαν στις εξεταστικές τα δύο τελευταία έτη θα μπορούν να συμμετέχουν στις 2 επόμενες εξεταστικές, δηλαδή, του Σεπτεμβρίου και του Φλεβάρη. Πρακτικά, από τους 180.000 που επρόκειτο να διαγραφούν ενδέχεται ν «διασωθούν» μόλις οι 10.000.  Αυτή η «παραχώρηση» εκ μέρους του Υπουργείου δεν έγινε λόγω της κατανόησης που τρέφει σε όσους θέλουν να τελειώσουν τις σπουδές τους. Αντίθετα, θέλησαν να αποτρέψουν τις κινητοποιήσεις των φοιτητών που θα είχαν να αντιμετωπίσουν με το να τους οδηγήσουν σε αδιάκοπο διάβασμα για να καταφέρουν να πάρουν πτυχίο την ύστατη στιγμή. Βέβαια θα πρέπει να μας προβληματίσουν και οι δηλώσεις του υπουργού παιδείας ότι μόνο εάν εφαρμοστούν οι οργανισμοί των ιδρυμάτων θα μπορεί να τροποποιηθεί το πλαίσιο των διαγραφών. Δεν είναι τυχαίο ότι η προθεσμία εφαρμογής τους είναι ο Νοέμβριος του 2014,  λίγος μόλις καιρός δηλαδή πριν από την τελευταία εξεταστική-προθεσμία των αιώνιων φοιτητών. Το υπουργείο δηλαδή στοχεύει στο να πιέσουν οι φοιτητές για την εφαρμογή των οργανισμών, κάτι που μόνο το επιθυμητό γι’ αυτούς αποτέλεσμα δεν θα φέρει.

Οι οργανισμοί δεν πρόκειται να είναι αυτοί που θα διασφαλίσουν την μη διαγραφή των φοιτητών. Χαρακτηριστικά το προσχέδιο του οργανισμού του ΑΠΘ θέτει προϋπόθεση για τη μη διαγραφή τους να χρωστούν λιγότερο από το 20 % των μαθημάτων της σχολής. Είναι αντιθέτως οι οργανισμοί αυτοί που προσπαθούν να περάσουν τις πιο αντιδραστικές τομές νομοσχεδίων και μη που δεν μπόρεσαν να περάσουν παλιότερες κυβερνήσεις κάτω από τη πίεση του φοιτητικού κινήματος. Οι οργανισμοί είναι αυτοί που έρχονται να επισπεύσουν την επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου, είναι αυτοί που έρχονται να διαμορφώσουν καινούργιες και σαφώς χειρότερες συνθήκες εργασίας για τους εργαζόμενους εντός του, είναι αυτοί που ήδη απ’ το προσχέδιο τους ορίζουν κατακερματισμό των γνωστικών αντικειμένων, σπάσιμο των πτυχίων και δημιουργία ατομικών προγραμμάτων σπουδών με αλυσίδες μαθημάτων και πιστωτικές μονάδες, εισαγωγή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, πειθαρχικά για κάθε «παρακώληση της ακαδημαϊκής λειτουργίας» και άλλα πολλά.  

Είναι οι οργανισμοί που μετατρέπουν το πανεπιστήμιο σε πεδίο κερδοφορίας του κεφαλαίου ξεπουλώντας έρευνα, προσωπικό, εξοπλισμό και επώνυμες έδρες σε εταιρίες. Είναι οι οργανισμοί που επιβάλλουν μια σειρά από ταξικά φίλτρα στα ιδρύματα προκειμένου να παράγεται εκείνος ο ευέλικτος αυριανός εργαζόμενος των πολλαπλών βαθμίδων και δεξιοτήτων που θα στελεχώνει την παραγωγή με βάση τις ανάγκες της αγοράς και του κέρδους μεγάλων πολυεθνικών εταιριών. Πειθήνιος, υποταγμένος, με εκείνες τις γνώσεις που θα τον καθιστούν χρήσιμο, χωρίς καμία εποπτεία επί του αντικειμένου του και χωρίς κανένα συλλογικό δικαίωμα. Αυτά οι ταξικοί φραγμοί ξεκινούν ήδη από το σχολείο και πετούν, όπως και οι διαγραφές χιλιάδες παιδιά λαϊκών οικογενειών έξω από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ωθούν όλο και περισσότερους νέους στην ιδιωτική εκπαίδευση ή στα προγράμματα μαθητείας, δηλαδή τζάμπα εργασίας για ένα πιστοποιητικό κουρελόχαρτο.

Είναι ο νέος μοχλός για τη πλήρη εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου- Αρβανιτόπουλου και των κατευθύνσεων της ΕΕ και της Μπολόνια για τα πανεπιστήμια. Μπροστά στα μάτια μας χτίζεται το πανεπιστήμιο του μνημονίου, που θα προετοιμάζει τους φοιτητές να γίνονται έρμαια των αυριανών εργοδοτών τους, που θα μας αναγκάζει να πληρώνουμε για τις σπουδές μας, που θα λειτουργεί με εργολαβίες και εργασιακές σχέσεις μεσαίωνα, που δεν θα έχει ίχνος δημοκρατίας στο εσωτερικό του.

Απέναντι σε όλα αυτά εμείς πρέπει να πάρουμε θέση και να μην αφήσουμε καμιά διαγραφή να περάσει. Δεν θα γίνουμε ο υποταγμένος φοιτητής που θέλουν να τρέχει και να μην φτάνει. Και κυρίως να μην αντιδρά στην διάλυση του πανεπιστημίου και της ζωής του για να σώσει την πάρτη του.

Μπλοκάρουμε στην πράξη τις διαγραφές καταλαμβάνοντας την γραμματεία της σχολής ώστε να μην εκδοθούν οι προβλεπόμενες διοικητικές πράξεις που χρειάζονται πριν τις διαγραφές. Κλιμακώνουμε τον αγώνα με Γενική Συνέλευση του συλλόγου ώστε να πάρουμε μαζικές αποφάσεις. Ερχόμαστε σε συντονισμό με άλλους φοιτητικούς συλλόγους και τον σύλλογο των διοικητικών στο πανεπιστήμιο για την δημιουργία ενός πραγματικά μαζικού πανεκπαιδευτικού μετώπου στην πόλη που θα σταματήσει το ξεπούλημα της δημόσιας δωρεάν παιδείας.


ΥΓ : Την Παρασκευή το πρωί θα είναι στην πόλη ο υπουργός παιδείας, ο Ανδρέας Λοβέρδος, (αυτός ο προοδευτικός άνθρωπος που διαπόμπευε στα κανάλια οροθετικές γυναίκες) και θα συναντηθεί με τον νέο πρύτανη τον Γ. Καραμπίνη (μέχρι πρότινος μέλος του Συμβουλίου του ιδρύματος και παλιός αντιπρύτανης με μηνύσεις κατά φοιτητών στο ενεργητικό του). Οφείλουμε να είμαστε εκεί για να τους χαλάσουμε αυτό το ευχάριστο κλίμα συναίνεσης και ομοψυχίας. Να καταλάβει ο κύριος υπουργός ότι απέναντι στα σχέδια του θα βρει ένα φοιτητικό κίνημα δυνατό, μαζικό, ενωτικό και έτοιμο να του τα χαλάσει !

ΌΛΟΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΙΣ 9 ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ !

Τους αιώνιους δεν διώχνετε με νόμους,
ή μια ζωή στις άιθουσες ή μια ζωή στους δρόμους !

Κυριακή 17 Αυγούστου 2014

ΚΑΜΙΑ ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ, ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗ, ΝΟΜΟΣ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΦΟΙΤΗΤΗ !



Φέτος για πρώτη φορά μπαίνει σε εφαρμογή ο νόμος Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου σε ό, τι αφορά στις διαγραφές φοιτητών. Συγκεκριμένα, το υπουργείο έχει εξαγγείλει 180.000 διαγραφές φοιτητών οι οποίες πρέπει να ολοκληρωθούν fast track, μέχρι το τέλος της ακαδημαϊκής χρονιάς, δηλαδή στις 31 Αυγούστου.
Όσοι συμφοιτητές μας εγράφησαν σε 4ετείς σχολές έως το ακαδημαϊκό έτος 2003 – 2004 πρέπει να διαγραφούν φέτος ενώ για τις 5ετείς σχολές εφαρμόζεται για όσους εγράφησαν από το 2001 – 2002. Το μέτρο αυτό αποτελεί την πρώτη εφαρμογή των διαγραφών, οι οποίες δεν θα περιοριστούν στους περιβόητους «αιώνιους». Συγκεκριμένα, όσοι φοιτητές εγράφησαν στη σχολή τους  από το 2011 και μετά διαγράφονται μόλις στα ν+2 χρόνια ενώ οι υπόλοιποι στα 2ν (όπου ν=4 ή 5 ανάλογα με τη σχολή).

Η στάση των καθηγητών και του υπουργείου – η σχέση με τους Οργανισμούς

Οι Σύγκλητοι των πανεπιστήμιων και τα θεσμικά όργανα περιορίζονται μέχρι στιγμής σε στείρα νομικά επιχειρήματα γύρω από τις διαγραφές,  συνδέοντας τες με τους υπό ψήφιση νέους Οργανισμούς και Εσωτερικούς Κανονισμούς των ιδρυμάτων (πρόκειται στην ουσία για το μοντέλο που ευθυγραμμίζει τα ιδρύματα στις επιταγές του νόμου εισάγοντας ολοκληρωτικά το επιχειρηματικό μοντέλο λειτουργίας). Το υπουργείο με το πρόσχημα της μη συγκρότησης των οργανισμών εμμένει για οριζόντιες διαγραφές στο τέλος του μήνα. Με την συγκρότηση των οργανισμών συνδέει επίσης ενδεχόμενη επαναφορά διοικητικών που έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα.

Στην πράξη το υπουργείο αφού τα βρήκε σκούρα πέρσι με την στάση των φοιτητών στην απεργία των διοικητικών στο ΕΚΠΑ και στο ΕΜΠ, προσπαθεί να στρέψει τον έναν εναντίον του άλλου ελπίζοντας σ' ενδεχόμενη αντίδραση υπαλλήλων και φοιτητών ενάντια στις προσπάθειες του φοιτητικού κινήματος να εμποδίσει την συγκρότηση των οργανισμών. Μας λένε δηλαδή ν' αποδεχτούμε το πακέτο που θα μας φέρει πιστωτικές μονάδες, διάλυση πτυχίων, επώνυμες έδρες αν θέλουμε να μας λυπηθούν μπας και γλυτώσουν κάποιοι από την διαγραφή ή την διαθεσιμότητα.

Πως προέκυψαν οι διαγραφές ;

Φυσικά οι διαγραφές δεν ήρθαν από το πουθενά. Η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ  με τις ευλογίες της ΕΕ συνεχίζει την προσπάθεια εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης στα πανεπιστήμια. Οι διαγραφές είναι ένα απαραίτητο βήμα του πανεπιστημίου που πάνε να φτιάξουν. Ένα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί όπως και μια επιχείρηση . Με γνώμονα το κέρδος και όχι τις πραγματικές ανάγκες των φοιτητών και της κοινωνίας. Προετοιμάζοντας παράλληλα και το ιδεολογικό μοντέλο του αυριανού πειθήνιου εργαζόμενου.
Γι' αυτό και τους πειράζουν οι λεγόμενοι αιώνιοι που στην πράξη δεν κοστίζουν στο κράτος παρά την κόλλα που δίνουν εξετάσεις.

Όπως παραδέχεται ο απερχόμενος πρύτανης του ΑΠΘ, Γιάννης Μυλόπουλος η διαγραφή των “λιμναζόντων” θα βελτιώσει πλασματικά κάποιους δείκτες που έχουν να κάνουν με την αξιολόγηση των ελληνικών πανεπιστημίων σε διεθνείς λίστες. Ορισμένοι από αυτούς είναι η αναλογία φοιτητών προς διδάσκοντες ή τα κονδύλια προς τον αριθμό των φοιτητών. Έτσι η κυβέρνηση θα μπορεί να ισχυρίζεται πως παρά τις τεράστιες περικοπές (40 % του προϋπολογισμού στο ΔΠΘ) η κατάσταση βελτιώνεται. Σε κάθε περίπτωση όμως ο ανταγωνισμός των πανεπιστημίων για το ποιό είναι περισσότερο ανταποδοτικό δεν έχει καμία σχέση με το ποιο ικανοποιεί καλύτερα τις ανάγκες των φοιτητών και της κοινωνίας αλλά με το ποιο είναι σε θέση να προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες στους επιχειρηματίες (βλ πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας όπου η ΔΕΗ μέσα από επώνυμες έδρες έχει βάλει 3 μαθήματα)

Σε αυτό το πανεπιστήμιο που φτιάχνουν μέρα με την μέρα, όποιος δεν συμμορφώνεται στο πρόγραμμα σπουδών, στις υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, στις φαστ τρακ εξεταστικές, θα διαγράφεται! Όποιος σηκώνει κεφάλι και αγωνίζεται για τις ανάγκες του, θα καταστέλλεται με την απειλή της διαγραφής. Είναι ξεκάθαρο επίσης ότι μέσω των διαγραφών, προσπαθούν να χτυπήσουν παράλληλα το φοιτητικό κίνημα το οποίο έχει βγει με μαχητικούς και ανατρεπτικούς αγώνες διαρκείας, σε κάθε φάση της επίθεσης (βλ. Σχέδιο Αθηνά) , για να χαλάσει τα σχέδιά τους. Στόχος της κυβέρνησης είναι να περάσει το κλίμα μιας τύπου “εργοδοτικής τρομοκρατίας”, που μαθαίνει στο σημερινό φοιτητή και αυριανό εργαζόμενο ότι στο Πανεπιστήμιο Α.Ε. δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για συλλογικές διαδικασίες, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν εμπόδιο στα επιχειρηματικά τους σχεδία.

Θέλουν τη δημιουργία ενός αποφοίτου που δεν θα έχει παραστάσεις συλλογικής διεκδίκησης, που έχει μάθει να ζει συνεχώς υπό την απειλή των deadline, της διαγραφής, των απολύσεων.
Απέναντι σε αυτά, μας έχουν ήδη απαντήσει τα «ανεξάρτητα» ΜΜΕ : «Μα δεν υπάρχει πρόβλημα που σπουδάζει κάποιος 7 και οχτώ χρόνια;».

Για μας, πρόβλημα υπάρχει όταν η πλειοψηφία των φοιτητών εργάζεται και οι σπουδές μας διαρκώς εντατικοποιούνται.
Πρόβλημα υπάρχει όταν αυξάνονται τα μαθήματα σε όλες τις σχολές με υποχρεωτικές παρουσίες και με το παραμικρό χάνεις το δικαίωμα να εξεταστείς.
Πρόβλημα υπάρχει όταν είναι μαρτύριο για οικογένειες από την επαρχία να στείλουν τα παιδιά τους στην Αθήνα , ή οπουδήποτε αλλού.
Πρόβλημα υπάρχει όταν ποινικοποιείται ο ελεύθερος χρόνος και θεωρείται «τεμπελιά» να έχουμε ασχολίες πέρα από το διάβασμα.

Αυτή είναι η κατάσταση που δείχνει ότι το πραγματικό πρόβλημα για την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ είναι ότι δεν παρατάμε τις σχολές μας, ότι δεν παίρνουμε πτυχίο στα 3 ή στα δύο χρόνια, ότι δεν πηγαίνουμε ακόμα πιο πολλοί στα ιδιωτικά ΙΕΚ. Αποδεικνύεται ότι ο αγώνας ενάντια στις διαγραφές δεν αφορά απλά τους συναδέλφους μας από μεγαλύτερα έτη αλλά είναι υπόθεση όλων όσων δυσκολεύονται να σπουδάσουν, είναι θέμα της πλειοψηφίας μέσα στις σχολές που έχει ανάγκη δωρεάν σπουδές για όλους.

Σε όλο αυτό το κλίμα της εντατικοποίησης των σπουδών μας, η δική μας η σχολή προφανώς δεν θα μείνει ανέπαφη. Ήδη το παρατηρούμε με τα μαζικά κοψίματα, τα "χρυσά τσεκούρια" στην Ανακριτική (από τους 150 εξεταζόμενους περάστηκαν μόλις οι 9!) , στην Περιουσία όπου κόπηκε το 73% των εξεταζομένων, στην κατάργηση της πτυχιακής εξεταστικής, που νεκρανασταίνεται ανάλογα με τα κέφια του υπουργού, τις δεκάδες ώρες μαθημάτων κάθε μέρα, τη στάση πολλών καθηγητών (ακόμα και επιτηρητών) που συμπεριφέρονται λες και βρίσκονται σε τάξη με δεκάχρονα.

Αυτή τη φορά η ασυδοσία της κυβέρνησης και των κυβερνητικών παρατάξεων στις σχολές που υποστηρίζουν τις παραπάνω πρακτικές δεν πρέπει να περάσει. Καλούμε σύσσωμο το φοιτητικό σύλλογο να πάρει απόφαση ενάντια στην διαγραφή των 180.000 φοιτητών και φυσικά  ενάντια σε κάθε διαγραφή φοιτητή στο μέλλον.

Καλούμε το φοιτητικό σύλλογο σε γενική συνέλευση πριν την εξαγγελόμενη ημερομηνία διαγραφών των φοιτητών (31/8) να πάρουμε μαζικές και αγωνιστικές αποφάσεις κατά των διαγραφών, να απαιτήσουμε την ανατροπή του συνόλου της εκπαιδευτικης αναδιάρθρωσης και να επιβάλουμε το δίκαιο των αναγκών μας απέναντι σε αυτούς που μας ετοιμάζουν έναν αυριανό εφιαλτικό εργασιακό μεσσαίωνα.
 Τους αιώνιους δεν διώχνετε με νόμους,
Ή μια ζωή στις αίθουσες, ή μια ζωή στους δρόμους !